Regionalny strój

 

Obecny regionalny strój kaszubski nie odzwierciedla w pełni swego pierwowzoru. Rozpowszechnienie tkactwa i wyposażenie w krosna domostw pozwoliło na szybką obróbkę wełny i lnu. Na takich tkaninach haftowano wzory i ozdabiano je wstążkami. Autentyczny wzorzec nie przetrwał. Dziś, regionalny świąteczny strój kaszubski dla kobiet składa się ze sznurowanego uszytego z aksamitu lub sukna serdaka, wyszywanego złotą lub srebrną nicią, a gdy takich brakuje żółtą, imitująca złoto lub białą zastępującą srebro. Biała haftowana koszula ‘kòszla’ kładziona jest pod serdak, dekolt w postaci stójki, wykańczana haftem płaskim, najczęściej w kształcie ząbków, z bufiastymi rękawkami zebranymi w mankiety. Dziewczęta na głowę wkładają wianek ‘wianuszk’, a panie haftowany złotogłowiem czepiec ‘czepc’. Gładka spódnica ‘czitel’ sięgającą za kolana, może występować w różnych kolorach: żółtym, czerwonym, niebieskim, granatowym, zielonym lub brązowym, bywa marszczona lub układana z dużej ilości materiału. Starsze pokolenie kobiet wspomina rozkładanie materiału na uszycie takiej spódnicy na klepisku w stodole. Dół spódnicy zdobią dwa szersze lub trzy węższe czarne pasy. Na nią upina się lub wiąże fartuszek ‘szërtuch’ w dole haftowany w kaszubskie wzory o roślinnych motywach, a pod nią zakłada się halkę ‘spódnik’, a pod nią pantalony ‘spòdné buksë’. Nogi przykrywają białe pończochy ‘stréfle’ i trzewiki na podwyższonym obcasie, zwykle czarne, zapinane na pasek. Całości dopełnia wstążka wisząca z tyłu czepca lub wianka lub z przodu, na dekolcie, biżuteria w postaci bursztynowych korali.