Mapa serwisu | Tekst 6

Tekst gwarowy — Hutków 2

Aleksandra Krawczyk-Wieczorek   

Nagranie: Halina Karaś, Zofia Nowak

Zapis i opracowanie: Aleksandra Krawczyk-Wieczorek
Informatorka: Regina Hołys z domu Dudek, ur. w 1926 roku w Hutkowie. Pracowała wraz z mężem na roli, wychowywała czworo dzieci. Nigdzie na dłużej z rodzinnej wsi nie wyjeżdżała.
 
 
 
 
 

Wigilia


Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)



A na Boże Narodzenie co przygotowywali, jak Wigilia wyglądała, jak dzieci się przygotowywały do Wigilii?
Jak Wigilia
wygliundała? No to Wigilia wygliundała, dzieci
wyglundali Wigilii. Oj, bo Wigilia, no, bedzie to
Wigielia... Jak
wyglundała. Jak już
przygótówali, pirogów
napjekli,
gruszyk z jabłkami, óbarzanków nagotowali, pączki goutowali, teraz tego... Przyszy... przyszykówali
hryczane pieirogi, no. I to wszystko przyszykówali, późnij, jak miała być, miała być Wigilia, no Wigilia, przynieśli, przynósili
słoume, to wszystko przynósili. Dzieci, dzieci szli sło... pu tyn, pu siankou, góspodarz pu słomey, i
drugi tam dzieci, chłopak pu trzech króli, a trzech króle to byli, taki snopek był i z
trzoch gatunki zboże było. I tak
zwiunzane, i jak szli, przychódzili w próg, najsampi|erw dzieci przychódzili, mówili: „
Póchwaliony” i mówili: „Na szczęście, na zdrowie z Bożym Naródzeniem!” – to, któro miał sianko. A to drugie: „Na szczęście, na zdrowie z trzoma królami!”. A to góspo...
góspódynia to ódpówiadali: „Daj nam, Boże, dóczekać, drugiego dóczekać”. I gospodarz, jak szedł: „Z wigilko, na szczęście, zdrowie z
Wigilio, byśmy ten rok sprówadzili, drugiego dóczykali”. I późnij jak tego, i rózścielili pełne miszkanie tego, całe tej słomy. Sianko na
stolie rózścielili, a trzech króli póstawili w kącie.
A wróżyli jakoś, wierzyli, że coś się tam stanie?
I pośnik, du
póśnika sie pómódlili, pośnik zjedli, nu je ryby tam, tam barsz tyn był, kapusta, kutia, te te pączki, no te dania. I tego, późnij, no, jak pójedli już, kólęde zaśpiwali, no a tam byli panienki,
kawaliery, i dziem tego... Wyszli na dwór, z któryj strony psy
brzeszo, to z tyj strony narzyczone przyjdzi. No, a ja już ni
pamiętom, dużo jużem widziała, a jak jak jeszcze dawno-dawno, to mówio tak, że brali, jak już tego, myli sie dzieci,
pinionżki rzucali, żeby cały rok piniądze byli. A dziecioum kazali gdakać pód stołeym, żeby dużo jajek było. I te dzieci gdakali pód stołem, jaż to pamiyntom. A jak tego... No i późnij już wychódzili, a ile drzewa brali, panienki brali na nary czy parzyste, czy niparzyste. Jak
chtóra miała parzyste tu drzewo, to za
munż wyjdzie, a chtóra niparzyste, to bedzie panną jeszcze. A czy gwiazd dużo na niebie, jak dużo na niebie gwiazd, to bedo kury nisiące, bedzie dużo jajek. Dużo tam dzieś ópówiadali tak.
 
« poprzedni artykuł   następny artykuł »
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS