Informator: Genowefa Jaworska – urodziła się w 1914 roku w Pomianach i tu mieszkała przez całe życie, nigdzie na dłużej nie wyjeżdżała. Ukończyła 5 klas szkoły podstawowej. Jej głównym zajęciem była uprawa roli i praca w gospodarstwie domowym oraz opieka nad pięciorgiem dzieci. Dwukrotnie wychodziła za mąż – jej pierwszym mężem był „rodowity pomianiak”, drugi mąż pochodził z okolic Warszawy.
 

 

Nagranie: Magdalena Mojska, Julia Kłoczko.

Przepisała i opracowała: Monika Kresa, weryfikacja: Halina Karaś.

 

 

Syn najmłodsy mój to sie urodził w Boże Narodze^ynie, w Wigile samo moja mamusia przyjmowała te dzieci moje. A szwagier był mój sołtysem, mó^wi: nie da, on tego piątego, żeby ja nie tego, nie rodziłam, tylko akuszerkⁱe, pojechał po akuszerkⁱe, przywiózł akuszyⁱrkie, a on Adaś sie nazywa. Adaś juz płace , siedzi, lezy, juź sie urodził, a ta akuszyⁱrka kole sąsiadów była, przyjechała, oporządziła mnie, ja tu buraki cukrowe sadziłam, dałam, ryby miałam nasmażone, nie wiedziałam, że ja... w ten dzień sie urodzi. Rybów miałam nasmażone, herbatki zrobili jim, cukru torbe miałam, buraki cukrowe sadziłam, torbe cukru nasypalim jim, powióz. A ja zostałam tutaj na te święta byłam, pieknie dobrze było, my

 

 

łonbył dobry dla mnie ten mój drugi, ten pierwsy był dobry, kochali mnie, ja jech kochałam i z miłości nie wzi^ełam, tylko z litości, jenego i drugi^ego. Bo ten był biedny, ni miał ^łojca, ni matki, tylko u bratowej był, u bratowej, u brata był, a ten drugi znow przyjechał z niewoli i brut miał za kołnierzem, to ja go wzi^ełam, obczyściłam, tego przyjełam jego i tak o cłowiek sie litował nad nimi, jak Bóg nade mno sie lituje, ta Matuchna mnie pomaga, o wszysko, kocham jo nad życie, ^łona mnie pomaga, ja mam w domu tyż taki obraz.