Mapa serwisu | Tekst 1

Tekst gwarowy — Zwiniarz 1

Agnieszka Kozłowska i Katarzyna Sucajtys   

Informator: Jadwiga Lelińska ur. w 1925 r. w Łążynie. Rodzice – rolnicy także pochodzili z Łążyna. Tutaj mieszkała do zamążpójścia. Ukończyła 4 klasy szkoły w Łążynie i Świniarcu. Nie wyjeżdżała dalej niż do Lubawy.




 
 
 
 
 
Żniwa


Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)



Jak wyglądały żniwa?
Ot take snopy
muszel·im. Jeszcze nie było take jak teraz
koumbajny, ino naprzód to było kousami, a
póż’nij to już
aplygerka, tak nazywa
szie
maszina, niey. Ale muszelym za nio wiounza. I jak tymy kosamy, to
tyż to tak co dwa kroky to tyn snopek to trzeba go było, tyn, zrobić. Take zboże było kedysz’, tera to tam ni, nawozów wywalo i jesz’czie niey ma... I to i tyż nawós nie
jes zdrowy. Te zboże, to wszystko teraz, tera to tylko wszystko na raki
chorujo. Bo to te nawozi! Lekko tego, ale co z tego? Na strosz
szczygi – tak kopky take szie wstawiałou, tam z
dwanaszczie snopków na jedno styge szie szło. To take kopky byli... I to przeschły ziarka i szie
wożyło, a późni cało żime szie młóciło. Maszini byli. Już muszieli maszini były być... Eyszcze tam to podobno w domu, jeszcze moja mama to kosami sziekli i cepami cało żime młócili te zboże. No ale muszieli i te zboże tymi takymi... Pani to widziałaś jesz’ czi ni? Take cepy, cepy take szie nazywali, ni, i to tak szie rozkładało snopek, i tak przewracało, i odwalało to, a te zboże
póży na kouńcu szie czysz’cziło tako maszinko, maszino tako szie na to rzucz·iło,
przetaki tam byli i to tam
leczieli, w jednym miescu tam plewy, w drugym zboże.
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS