Mapa serwisu | Jurgów

Dzieje wsi Jurgów

Halina Karaś   

Jurgów (słow. Jurgov, węg. Szepesgyörke) — w najstarszych dokumentach wzmiankujących o wsi został zapisany jako Gyurgowa (XVI w.). Miejscowość była założona około 1546 roku na prawie wołoskim. W 2006 r. obchodziła 460-lecie swojego istnienia.

Według legendy założył tu swoje "zbójnickie gniazdo" zbójnik Jurko z Frankowej ze swoją 12-osobową drużyną.

Głównym źródłem utrzymania jurgowian w przeszłości było pasterstwo - wypasali swoje stada na halach i polanach wielkiej własności prywatnej w Tatrach Jaworzyńskich. W 1848 r. na mocy dekretu uwłaszczeniowego pastwiska w Tatrach Jaworzyńskich stały się własnością jurgowian, ale przegrany proces z węgierską rodziną Salamonów – właścicielami dóbr jaworzyńskich spowodował, że częściowo utracili te ziemie. W 1879 r. wykupił ją książę pruski Christina Hohenlohe, a jurgowianie w zamian otrzymali polany położone niżej dóbr jaworzyńskich.

Jurgów w przeszłości był też znanym ośrodkiem tkackim; wytwarzano tu w miejscowych foluszach sukna wełniane, płótna lniane i tkaniny podobne do tiulu.

Wieś jest położona w obrębie tzw. Zamagurza, które przez wieki stanowiło część Królestwa Węgier. Po rozpadzie Austro-Węgier, na podstawie przesłanek etnicznych, wieś została ostatecznie w 1920 r. przyznana Polsce.

Jurgów w całej swej historii należał do trzech państw: do Królestwa Węgierskiego (1546-1918), w którym znajdował się z pozostałymi ziemiami słowackimi, do Polski (1920-1939 i od 1945 r.) oraz do Republiki Słowackiej (1939-1945), dlatego też historia miejscowości jest skomplikowana.

 

Fotografie: Halina Karaś i Izabela Stąpor, Lidia Postek.

 
« poprzedni artykuł   następny artykuł »
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS