Tekst gwarowy — Jabłonka 1

Cecylia Sandrzyk Cecylia Sandrzyk

Informatorka: Cecylia Sandrzyk, zamieszkała w Jabłonce, gmina Jabłonka; urodzona w 1929 roku w Jabłonce; rodzice i mąż również urodzili się w Jabłonce; ukończyła 3 klasy szkoły polskiej i 4 lata szkoły słowackiej.

 

 

 

 

 

Jo się urodziła tu, ino ze nie w tym do^umie, bo te^yn do^um to my juz p|ostawili w pińdziesiątym drugi^em roku. A my tu mieli taki m do^umek, jedno ^łokie^ynko było, i podłogi prawie ze nie było, na pół kuchnie było, desecek trochę, a na po^uł nie było, była glina. No tak, no tyz w pokoi, tam takie m|alutkie ^łokienecka, no tak po prostu jak downo było na wsi. Nie było nic takie^ygo paradnie, bele jaki chodnicek, no zeby był cysty, rozciągnął się, firanków się na ^łokno nie dawało, zasło^un, się nie dawało. Tak, bo jakby kcioł tak zasunąć, to tam jakoś, zawse się nasła jakoś – jak sie to u nos mówiło – smata, ni? Jak kcioł cuś, se za..., to se zatkoł ^łokno. A tak to nie było nic. No i potem... jo juz, jak do te^yj skoły chodzieła, ni? Wysła ze skół, a my dzieciami by^eli, bo i z bratym nieboscykiym, przeciez nie zyje, no to my musieli, nie tag jak tero dzieci, musieli my p|umogać, w polu, krowy paś, wygnało się krowy rano^u, to sie pasło do południa. Tak, stado tak, somsiedzi tu syścy, wspólnie. Jag na chwile, my tam mieli, spokoju przez połednie, to na ryby chłopcy. Trzecio, cworto godzina, jag nie było tak bardzo gorąco, no to, juz znowu cza było, bo trowicka była tako m, były k, to, to te krowy tak ch^łodziły, nie tag jak teroz, majo krowy dobrze. No i w polu my syćko pomogali. Jag my paśli te krowy, no to, przisło w lecie, na Świynty Jon, to my roblili kol'iby, było^a radość. Zrobiło się, tako, kolyba to sie nazywała, nastawiało się takie, no troche tak jak, rysztowanie, ni? I kładło się g|ałyⁿzie pote^ym jedłowe, ale, bo tu, zrobiło się tako duze jako tu, do sufitu, jesce i wiynkse. To było n|a Świynty Jon. No to my to p w te wigiljo Świntego Jona, to była uciecha, wtedy tam to śpiywali, harmonijo była, syćko grali, śpiywali. Tag ^łokropnie było piyknie. No, to było tradycjo przepiynkno. Ale dobrze było i było bardzo we|soło. I nieroz se zbacujymy tak – z tyk roków co tu przido, tak sie poschodzymy – ze nie było to, jak pryndzy casy. Było straśnie wesoło. Przisła niedziela, kawalerowie na chwile pośli do gospedy, ale nie po to zeby sie ^łopić. Bo jedne ćwiorteckę to se na śtyruch kupili, zeby jeno było. I przyśli pote pomiyndzy domy. Do kto^urej tam kto^ury podch^łodziuł, ni? Przisły Żelone Świątki, to tu u somsiadów robili, wygrowali jedlicki, te, co się to na pie^yrsego moja stawio. No tak było w|esoło, ze skoda godać, prz|e^łokropnie w|esoło było.