Opis dialektów polskich | Dialekt małopolski | Sieradzkie | Region dziś

Region dziś

Alina Kępińska   

Dziś Sieradzkie, utożsamiane tu z dawnym przedrozbiorowym województwem sieradzkim, pod względem administracyjnym nie jest jednolitym odrębnym regionem. Dawne jego powiaty w większości wchodzą w skład utworzonego w r. 1999 województwa łódzkiego; nie dotyczy to jedynie powiatu ostrzeszowskiego, stanowiącego zachodnią część dawnej ziemi wieluńskiej, zawsze słabo związanego z Sieradzkiem, leżącego dziś w województwie wielkopolskim. Cztery miasta powiatowe spośród sześciu dawnego województwa sieradzkiego, mianowicie Sieradz, Piotrków Trybunalski, Radomsko i Wieluń są nadal stolicami powiatów, jedynie Szadek – dziś miasto liczące niewiele ponad 2 tys. mieszkańców, siedziba gminy w powiecie zduńskowolskim – stracił na znaczeniu. Wskazane powiaty mają różny status i znaczenie, np. powiaty piotrkowski sieradzki i radomszczański obszarowo należą do największych w województwie łódzkim, a spośród nich największy jest powiat sieradzki zajmujący powierzchnię 1492 km2.

Badane wsie leżą w powiecie sieradzkim, toteż właśnie dane z tego powiatu są tu istotne. W powiecie w roku 2006 mieszkało 120795 mieszkańców, co pod względem liczby ludności sytuowało powiat sieradzki na trzecim miejscu w województwie łódzkim. Gęstość zaludnienia z liczbą 84 mieszkańców na 1 km2 była poniżej średniej dla województwa łódzkiego, która wynosiła 141 mieszkańców na 1 km2 (dane za: Rocznik Statystyczny Województw 2007 GUS, red. gł. Halina Dmochowska, Warszawa 2007, s. 194-196). Nieznaczna większość ludności (56%) mieszka na wsi, pozostała część (44%) w czterech miastach, tj. Sieradzu, Warcie, Złoczewie i Błaszkach, z których tylko Sieradz jest miastem dość dużym, liczącym ok. 46,5 tys. mieszkańców. Po utracie praw miasta wojewódzkiego, a także po upadku dużych zakładów przemysłowych („Sira”, „Chemitex”) Sieradz nieco podupadł, nie ma tu dużych zakładów przemysłowych.

 

  Wersja rozszerzona
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS