Tekst gwarowy – Głupianka

My różaniec toćmy mówiły. Tam jest taka kaplica, co byⁱła mleczarnia, to jest obrazy, wszytko by nieraz to, jak byⁱł tamten dawny proboszcz to odprawjał. Przyjeżdżał tak zawsze piersza niedziela mjesionca. Nieraz po południu ji to, a teraz to sienie odprawja. Teraz to sie u nas tu, w Głupjance odprawja na tych jościach. Jak tam ta kaplicka jest, alje to tylko raz do roku – w sama wjelka niedziela to sie odprawja tam, bo tam to jest take mjejsce pamjontkowe. A to opowjem. Tam byⁱło tak: tylko że ja to nie pamjentam, bo ja tylko słyszałam od swojich rodziców. Ale to byⁱło dawno, bo tak jak ja mam dziewińdziesiunt lat to moje rodzice, jile mogli mjić lat? To oni tesz_nie pamjentali, tylko że mjało b^.ić tak: tam to, co sie joście nazywaju to jest nazwa polja. Te joście, ji tam orał gospodarz, znaczy sie chłop, tak jak my mówimy. Orał polje, alje orał te to polje nie na koniach, tylko orał na wołach. A wół to jest bykoczyszczony i jak każdy nazywał to było bardzo dawno, kedy on orał nie na koniach, tylko na wołach. Orał to swoje polje tam, ji że w tym mjejscu, co teraś ta kaplica stoji, uklenkły mu woły. A tam nijakiej kaplicy nie b^.iło. Te woły mu uklenkli. Na polje, podczas ^łorania mu te woły uklenkły jinie chciały dalej jiść. No ji ono jakoś tak poklenczały kawałek i ich musi, ji że tam czy on mjał widzić, czy coś, jak tam kamjeń taki byⁱł, na tym kamjeniu, że klenczał Pan Jezus. O to tak, take byⁱłoopowjadanie. Ale to moji rodzice już tesz_opowjadali muj, alie oni nie wjidzieli tego, tylko słyszeli. Także to, no i w tamtem mjejscu, od tamtej pory - musi było prawdziwe - bo ten kamnień to był taki wjelki, że go wzieli do Kołbjeli, jak kościół budowali ji zrobjone so schody przed kościołem z tego kamjenia. A tu na jościach to tylko takie kawałeczek na pamjontka zostawjili i na tym kamjeniu takie byⁱły jak koljanka.