Opis dialektów polskich | Dialekt mazowiecki | Mazowsze dalsze | Gwara regionu (wersja podstawowa) | Tekst 15

Zieleniec - gwara regionu

 
Informator: Joanna Modesta Kuczmańska – od urodzenia (1926 r.) mieszka w Zieleńcu; przed przejściem na emeryturę pracowała w handlu i w gastronomii.
Nagranie przeprowadziła: Wanda Decyk-Zięba.
Spisała: Wanda Decyk-Zięba.
Opracowała: Monika Kresa.
 

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)
 
 

 

Dawniej w Zieleńcu
 
Przed
 
 
wojno to też sala była za szoso, duża sala. I Berki, to Żydzi byli,
 
 
pińciu Berków z Broku grało. Ogrodzone było, dzieci musiały bilety też płacić, były takie... Złotówke kosztował bilet. A dzieci płaciły
 
 
dwajścia groszy, żeby mogły na plac wejść…. Tam dalej, gdzie szkoła. Było ogrodzone, daleko było sznurkami ogrodzone i wejść na plac trzeba było po dwajścia groszy…
Do nas to dużo chłopców przyjeżdżało, a dziewczyn było mało. To ta zabawa była: dzieci przyszły. Brat dał dwajścia groszy, żeby wejść. To mężczyźni,
 
 
kawalerka dzieci zapraszali do tańca, dziewczynki takie. Jaki to zaszczyt był na sali potańczyć, no. Takie komplety nawet. Płacili za komplety, nie za
 
 
cało noc. Tylko za komplety. Komplet zatańczył, ileś tam to kosztowało. No, drogo. Złotówka to też było drogo.
A po wojnie zabawy sie odbywały w domach. Nawet
 
 
łu nas w stodole też zabawy się odbywały. Bufet był na werandzie czy w mieszkaniu. Prowadziliśmy bufet, zbjeraliśmy
 
 
piniondze na szkołe. Przedstawjenia. Nasza Kinga prowadziła. Żeśmy prowadzili tam u Borowego pod lasem. Dom stał letniskowy i tam to na cały rok próby trwały. Z dorosłymi prowadziła. To takie, o, powstańcze. Z normalnej broni strzelali. Pozwolenia Węgróf
 
 
nie dał. Ale przedstawjenie było. To w takim... jeszcze był niewykończony ten dom na szkołe…. Od Borowego Mjetka, mi się zdaje, był kupiony ten dom… Tak, chyba to było
 
 
za Kowalskie… A my później na wykończenie żeśmy robili przedstawjenia i zabawy. Później wybudowaliśmy to remize, toteż studnie w szkole. To wszystko zabawy sie robiło. Ja z siostro organizowałam zabawy. Jak mało pjeniendzy było, to same żeśmy dokładały do tego. Bo wstyd było mało dać, to się dokładało. A i fantowe loterie były.

 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS