Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

ETYMOLOGIA W KASZUBSZCZYŹNIE (kasz. etimòlogiô) jako nauka zajmuje się badaniem pierwotnej postaci i pierwotnego znaczenia wyrazu (nazwy), wynikającego z budowy morfol. Słowniczki powstałe na gruncie kasz. po części też miały charakter etymologiczny, np. pierwsze etymologie K.C. Mrongowiusza: ch(w)oastnik od chwatać, plattdeutsch faten║ fassen i łac. hostis, „jak Linde dopuszcza dla złodziey”; grêby : pol. gruby, niem. grob; Kaszuba od podkasać szubę (jak w Kronice wielkopol.), potem od kożuch; landzk ‘żołnierz’ od niem. Lanze; niekara : pol. kara, niem. kirr, łac. cicur; wewca : pol. owca, łac. ovis; pettel i mazur. Mentel║ mętelek wobec niem.Trauer-Mantel; skunia od Scheune; tanga : pol. tęcza i dęga, ros. duga i raduga, litewskie dangus; żot║ żoat : „ein Contractum ex Polonico żywot ‘das Leben’”.