Tekst gwarowy - Jasionówka 5

Informator: Czesław Luty – urodził się w10 lutego 1924 roku w kolonii Jasionówka (obecnie jedna z ulic Dąbrowy Białostockiej). Oboje rodzice pochodzili z tej samej wioski, byli rolnikami. Żona informatora również urodziła się w tej wsi. Pan Czesław ma wykształcenie podstawowe całe życie pracował na roli, podczas wojny przez krótki czas przebywał w Niemczech.

Nagranie: Magdalena Kułak.

Zapis i opracowanie: Monika Kresa.

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

 

Wywjeźli do Grodna samo nas, naj... no nie zawiez’li, no tak pojechali samochodam. W Grodnie jusz zebrali sie tam wszyscy kogo mjeli wjeść i do tego, do pociągu wsadz’ili i te byli i drutem zakręcili, dźwi, żeby nie po^łucie^akali, ale byli takie ludz’i dobry, że ten drut odrzucili. Przyjechali my aż do Chilmonoł, już sie zaczeli jechać pociągiem do Chilmonoł i dawaj tamój skakać, u Chilmonoch to był nasyp, skarpa wysoka i nie było wielkocho strachu, tam najwyżej przez głowe, poszet ale pod pociąg, a Niemcy tak strzelali po nim, a dwóch było łu nas i, i tak strzelali przez okna. Ale ja przyszed tutaj oni i nikogo ni, ni... My chłopcy bylim w drugim wagonie a oni [dziewczęta – MK] byli... Tylko nam dwa wagony za pocio... za lokomotywu. Pjerszy wagon to były dziewczyny, a my... to wszyskie po^łuciekali oni, a ^łu nas, dźwi otwarte byli i otwarte i my tam siedzieli normalnie, a ^łon siedział, siedział naprzeciw dźwi pomaleńku do dźwi podsunął sie i wsio poszed. A tam żes dwóch było i jeden wojskowy był, drugi w cywilu, pistol’ety mjeli. Jak oni, to ich zgniewało, zaraz dźwi zamkneli, i jusz

jak tyko i nam kazali usiąść, tam ło, jak kto tam ruszył to od razu pistol’et już do nas nastawjał ji i wywjeźli.

Pamjętam trocha, jakoś deszczyk padał, taki przyjachał wjelki może dwa metry wjecz’orem, zabrał nas i to zawjós nas tam dzie, dzie, do jakiegoś budynku, licho to tam wje. Ciemno było wjeczorem, tam śwjatło wtedy słaboje było, bo to łojna była, nie wolno było palić, no. U gospodyni byli my tego, a drań taki był, że nawat jedzenia za dużo nie była tam.

Łojna, dawaj, front już zaczał zbliżać sie^a, to dawaj mu ucie^akać, załadawali na dwa wozy, wozy duże byli, nosili co tyko lepszego tego, powjesili. A te krowy, koni... pozostawjali to wsio, a komu tam, tam nie wjem, ktoś zabrał tam pełno, może i furmanko te Sawjety jak jechali te, jak ja widzioł to takie, no po prostu graty wszystko, maszyny abo i śleji takie, na kłonia, tu prosto ony tam dzieś w końcie już walali sie do niciego byli, tego... Ta i później jusz jak

nadchodził front, to my ^łuciekali, jachali, ja jechał tro... troma końmi, taki łus, a kolega i łon, a baba jedna i dwoje dzieci było i dwoje starych było, a jak wywozili tu, w każdoj szafje to tszy pistal’eyt było, w każdoj szafje pistol’et, a starij.

A jeszcze jak kiedyś tam paszoł na panienki, tesz jeszcze choć u Niemca i pszes padwórko i szoł, zaczeli sabaki brachać, na tego nu. A, a mjeszkania my mjeli takoje, w stodol’e, śwjeronok był wysoko, a tamuj, już pokój taki był, że ulizby kot, takiej ścielnyje dźwiery byli i my łe troje mjeli tam być, no ja projszoł przez podłurok i akazałsie dla tych sabak. Byli dwa takije wielkie wilcz’ury, na tego i paszoł i zamkuł sie, dla etacho sie, ale później zaczeli mocniej jakoś sabaki brachać, za chlenu, za chlenu idzie ktoś ci bjełu. Ja dumaju: cz’i tosz panienka katora tuta idziot czy co, ale nie paczsze, bracie, niesie karabin tak ło, i l’edwo l’ezie i priszoł za dźwiery i łomocze, to dobra, że ja zamknuł i on cz’uł drań, a tam był winogron taki i ^łon w tym winogronie sidzieł, prichacił, był ganek.