Za Sieradzkie uznaje się tu nieco arbitralnie obszar administracyjny województwa sieradzkiego istniejącego w latach 1339-1793. Dawne województwo sieradzkie wyraźnie różni środowisko geograficzne, mianowicie znaczne obszary dawnych powiatów sieradzkiego i szadkowskiego jako należące do Niżu Środkowoeuropejskiego leżą na nizinach, zaś radomszczańskiego i piotrkowskiego, przynależąc do strefy Wyżyn Polskich – na obszarze wyżynnym, pagórkowatym, a na ziemi wieluńskiej obok wyżyn występują też obniżenia.
Ze względu na brak wyrazistych cech, które wyodrębniałyby Sieradzkie spośród regionów sąsiednich, trudno wyznaczyć ścisłe granice regionu – zarówno geograficznego, jak i dialektalnego. Są to ziemie przejściowe między dużymi regionami Polski, mianowicie Wielkopolską, Małopolską, Mazowszem, a także – poprzez ziemię wieluńską – Śląskiem.
W podziałach dialektologicznych utrwaliło się ujmowanie Sieradzkiego jako najdalej na północny zachód wysuniętego regionu gwarowego przynależnego do Małopolski, choć zawsze podkreśla się jego pograniczność. Ostatnio mówi się tu o pograniczu małopolsko-wielkopolsko-mazowieckim, wskazując na fakt trudności w zakwalifikowaniu gwar Sieradzkiego do określonego dialektu i na ich przejsciowy charakter.
|
