Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

 

PODMIOT W KASZUBSZCZYŹNIE, szczególnie lit., funkcjonuje podobnie (też np. tzw. logiczny) jak w polszczyźnie, choć gdzie w niej tzw. p. domyślny, tam zwykle pojawia się zaimek osob., np. Òn rzekł, ëż òn do nas przińdze; w ogóle częściej wyraża się p., też „powtarza się” go czy podwaja, używając to lub mian. zaimków ten, òn, np. To je gniotka ta jegò białka. Òn mie rzekł, ten chłop. Jô sã ceszã, co jô to zrobił. To òni ti chłopi to wëcerlë... Właściwe to odmianie mówionej. Rzadziej występuje p. tzw. szeregowy i towarzyszący, np. Òjc, matka, syn, córka, wszëtcë zachòrzëlë. Ten łãżnik sóm całi môl ‘gospodarstwo’ z białką òbrobi. W p. z grupą zawierającą liczebnik powyżej „4” często występuje składnia rządu, np. To sétem lëdzy ùtonãło. Przëszło dwanôsce chłopów.