Stanisław Dobosiewicz urodził się 28 października 1910 r. w Makowie Mazowieckim, zmarł w 2007 roku. Jest współautorem wydanego w r. 1952 podręcznika Kultura języka. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Uczeń prof. Witolda Doroszewskiego. W latach 1931-1932 uzyskał stypendium wakacyjne na prowadzenie badań dialektologicznych na Kurpiowszczyźnie. Tekst pochodzi z zebranych wówczas materiałów. Za ich udostępnienie dziękujemy serdecznie Pani Profesor Barbarze Bartnickiej.  

 

Więcej informacji o Stanisławie Dobosiewiczu (m.in. jego wspomnienia z czasów studiów uniwersyteckich) na stronie: http://www.audiohistoria.dsh.waw.pl/audiohistoria/web/swiadkowie/osoba/id/76. Por. również: http://en.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Dobosiewicz.

 

Tekst opracowały: Wanda Decyk-Zięba, Monika Kresa

 

 

Najpsierw się zacyna…  Jek młody przychodzi do panny, majo jechać do ślubu, to uni zapru ji panna jest w sieni a kawaler na stepcach, na pogudkach. Ji te w sieni spsiwajo – te młodo ze swojeni druhnani. Ji spsiewajo temu kawaleroziu:

Cegózeście przyjechali te Zdunkoskie pany?

Jak wsiundu na fure to tak spjewajo:

Przed kościołem:

Po ślubie:

Swyci się, nici się na głozie ksiatecka [ //gwiazdecka] (…)

W kościelem były, dobrze sprawili

Junecka z Marysiu jusem złụncyli.

Nasa Marysia ładnie płakała

Bo Juneckoziu chjanek oddała.

Bo ten Junecek – ładna ^łuroda.

Cerwone licko, maluśka broda.

Co my w kościele, co my wjidziały?

Jụnek z Marysiu jak dwoje młodych dzisiaj ślub brali (…)

A tera odjizdza do domu: