Elżbieta Krasnodębska
Istotną część wieczoru andrzejkowego stanowiły praktyki wróżbiarskie, które dziś mają charakter wyłącznie zabawowy. Powszechnie stosowaną wróżbą było lanie wosku lub ołowiu do naczynia z wodą i po zastygnięciu formy przepowiadanie przyszłości z kształtu cienia rzucanego na ścianę. Do innych popularnych wróżb andrzejkowych należało również m.in. rzucanie trzewikami przez lewe ramię (czubek buta obrócony w kierunku drzwi wróżył zamążpójście), potrząsanie płotem i nasłuchiwanie z której strony pies zaszczeka (zwierzę miało oznajmić kierunek nadejścia przyszłego męża) oraz puszczanie na nalaną do talerza wodę dwóch igiełek lub listków z miru, których zetknięcie oznaczało szybkie wesele.
