Cyprzanów - Tekst gwarowy
 

Informator: Teresa Kandys – urodziła się w 1951 roku w Cyprzanowie, wykształcenie techniczne (technik budowlany). Pracowała w przedszkolu jako intendentka, obecnie nie pracuje. Rodzice pani Teresy pochodzili z Cyprzanowa. Mąż – również technik budowlany – urodził się w pobliskich Pietrowicach.

Nagranie: Marta Dybiec, Anna Bajtler.

Przepisanie i opracowanie: Monika Kresa.

 

To jo by woⁿ opowiedziała, jak to było, jag ja była młodo, to jak wyglondały u nas żniwa. Najpiyrw z tato^um my... Tato miał kosa, czeba było iść taki łan zboża obsiykać i to jo wziełach kosok, a tata kosa, a kosok to było siyrp. No ji najpiyrw czszeba było zrobić prowizło, potym ja tym kosokiem pozbiyrała te obiyle, położyła na to prowizło i zawiązała, i jag już było to obsiyczone, że mogła tam jechać maszyna tako wtedy jeszcze była zaprzężono w konia, to była, tata mój siedział na tej maszynie, kosiarce i zrzucoł zboże siekło i zrzucoł to, to na bok i to też czeba było to prowizło zrobić i zawiązać. Jag już to było całe zasieczo^une, to se nie siykło na przykład cały hektar zboża jak teraz se siecze, ale siykło se na przykład takie małe, po takich małych kawałeczkach, i potym te, to był taki snopki i te snopki czszeba było ułożyć w lalki i to se układało każde zboże inaczyj, bo na przykład: u nas żyto to była reż, wiync to sie układało w takie sno..., w takie lalki, z siedmiu snopków i na góra czeba było, bo to że reż była wysoko, to czeba było zwiuⁿzać to takim też prowizłem, żeby to se nie przewróciło, a pszynica na przykład. My na pszenica z kolei godali żyto, znaczy sie w naszym regionie i to sie układało zaź inaczej: czszy, dwa, jedyn, w drugo strone to samo, no ji potym jag już to wyschło za tydzień (czasami jak było deszczowe lato, to, to dłużej to sie suszyło, a jak tak to za tydziyń to można było zbiyrać, wtedy przyjechało se z kóniem, z wóze^ym i młoczsze dzieci na przykład w gospodarstwie siedziały na wozie tam pogoniały tego ko^unia i zwoziło se to do dómu, a w doma to już była mło^ucarnia tako. Stoł, czyns młóciło se, a czyns se skłodało do stodoły i w stodole na przykład w gumnie był jedyn, to ciepoł na bok te, te snopki, a ktoś tam w tym gumnie układoł to i dopiyro se młóciło potym przeź zima, a czynść młóciło se od razu i to był, z tego woza se to ciepało na młócarnia, i potym bardzo to było, do... jako do dzieci to było też bardzo ciekawo rzecz, bo wtedy koś tam odbiyroł takie słóma. Z tej słómy układało se takie duże, no to nie były może brogi jak teraz, ale takie kupy, że aż pod dach, a dzieci potym robiły takie dziury w tym i my mogli na przykład zjyżdżać i to było na przykład bardzo ciekawe.

A potym jeście z tym zwoże^yniem to też było jeszcze coś takiego, że na przykład sami my piykli chlyb i do piekarni na przykład roz w tygodniu mama zarobiała to ciasto no i zrobiła ten chlyb, a potym było upieczono, ale to już w piekarni se piekło i na przykład tako wielko krajc chleba smarowała se takim masłem świyżo stłuczonym i na przykład kiszóne ogórki były w takich dużych, wielkich beczkach, no i potym to był taki drabiniok, na tyn drabiniok se siadało, no jechało se, to już nie było czasu nawet żeby siąść, zjeść te tam, obiad czy coś i z tym tak to sie jechało właśnie na pole i zwoziło se te zboże.