Kontynuanty staropolskiego ō długiego. Kontynuanty dawnego ō długiego mogą brzmieć jak ou, czyli dźwięk pośredni między samogłoską o i u (goura, proug, gnouj, wouz), lub mogą utożsamić się z u (jak w języku ogólnym). Sporadycznie, niekonsekwentnie i tylko w niektórych rdzeniach może się pojawiać wymowa o (np. znow). Ścieśnione o może też ulegać w gwarach dyftongizacji (woułz). Zob. Samogłoska pochylona ó.
