Tekst gwarowy – Felicjanów 3

Marta Białek, Aleksy Beśka, Alina Kępińska

 

Nagranie tekstu: Marta Białek, transkrypcja: Aleksy Beśka, podział i obróbka techniczna nagrania, korekta zapisu i opracowanie tekstu: Alina Kępińska

 

Opowiada pan Marian Ziółkowski, urodzony w roku 1927 w Felicjanowie. Wykształcenie podstawowe (5 klas), praca na roli, bardzo rzadkie podróże poza powiat.

 

            No Wielkanoc to sie wiele nie zmieniła, no, tylko można wyrzec, z wyżywieniem troche lepiej, ale tak sie obchodziło i obchodzi święta takie były, jak i teraz, no. Post był i trza[1] było dobrze ućcić[2] post, i tak trochę sie przygotować do Wielkanocy, to pierw[3] było ważne, no Wielgi[4] Piątek przede wszystkim największy post. Wtenczas uczyło sie dzieci: nie jedz, nie tego. Móg jeś[5], ale nie wolno było tłustego nic. Dyngus, tak, dyngus no to, co tam dzieci sobie na te, na te święcenia, jajeczka[6] malowały, ze zboża takie, takie farby robili tym. Ksiądz poświęcił, było do spożycia. No a dyngus, no to, ta jak i dzisiaj pospolity. Jak kto wiadrym[7], to wiadrym, kto butelką, to butelką, a kto takie, zaletny więcej[8], to i tam dyngusowkę miał, albo tam coś pachnącego lepszego.

            To, ale we Wigilię[9], to, no, chodziły takie, takie wili, wigilorze[10] tak nazywalim[11]. Chodzili, pokazywali jak to sie kiedyś dawniej działo, jak co, to narodzynie[12] Pana Jezusa przypominali, no to, jez nadal[13], jeszcze to tkwi do dzisia[14] tak, ten zwyczaj, no.

I przyśpiewki ładniejsze, orkiestra lepsza i, i wódka smaczniejsza i, i lepsze zakąski. Domy specjalne som[15], co można winkszą[16] ilość gości poprosić, a kedyś[17] tylko u siebie w domu sie robiło. Tam nawet i gotowe rzeczy, tak że nie potrzeba szkolonej kucharki. Wszysko[18] restauracje zrobią, aby[19] sie zajedzie, koperty zda i popije i przyjeżdża.

---