Lasowiacy Tekst 5: Boże Narodzenie, zwyczaje

Tekst gwarowy 4 Stefania Marut Tekst gwarowy 4 Antonii Marut

Wieś: Wola Raniżowska

Nagranie i zapis: Izabela Stąpor

Informatorzy:

Stefania Marut; zamieszkała w Woli Raniżowskiej, gmina Raniżów; urodzona w 1920 r. w Woli Raniżowskiej; ukończyła kilka klas szkoły podstawowej; nigdy na dłużej  nie wyjeżdżała; rolnik. Rodzice  i mąż również pochodzą z Woli Raniżowskiej.

Antoni Marut; zamieszkały w Woli Raniżowskiej, gmina Raniżów; urodzony w 1927 r. w Woli Raniżowskiej; ukończył kilka klas szkoły podstawowej; nigdy na dłużej  nie wyjeżdżał; rolnik. Rodzice  i żona również pochodzą z Woli Raniżowskiej.

 

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

 

 

- A dziża tako s chleba stoła, w

kocisku, jak za ubiegłego roku i ziele na tam i to tako była tradycja i

zawse sie we wigilią rano przynosiło dziżke jus i ziele i na stół siano i obrus a potam ta słoma wiecór, i to dzieci miały rozpiąste, bo na słomie 

spaly wszyscy.

- A w Szczypana kolanda, chodziła w Szczepana, nie? To chodziły takie o, małe chłopoczki, dziewczynki za kolede, nie?

- Tak.

- To nie puściuł 

gospodorz do domu,

jasz musioł  

wysprzuntać, nie? Na śniecie nie puściuł nikogo, stoły pod progam, jaz gospodyni czy gospodorz wyszprzontaly to to, i tygo, i dopiro wtedy puścily tych kolendników. Jak te kolendniki przyszly ty dziewczyny.

- A we 

Scepana to wstoł i krowoł

zaniós kolanda, opłatka troske i chleyba, krową, to ony zabecały sie, przyjeny

kolanda, a to, a potam kolandniki chodziły po domach na kolanda koladowały: Daj Boże 

szczenście na Święty

Ścipan kolanda. Ale jak był chłopok to sie 

pirsigo puściło, a jak dziewcina – nie puściło.

- Bo nie było szczynścio.

- Musioł być pirsi chłopok na kolanda. A drugi to jest, mogła być dziewcina. Ale tak było fajnie, wesoło było jak nie wiem. A po postniku, takie płoty były z dronek.

- Takie stare płoty, takie z dronek.

- To nojpirw do świń, połke sie tako brało i we

dżwi, we dżwi, ci chszonknana, to bedzie bukiet. Bedzie bukiet, bo chrzonknana. A potem dziewcini znowu sli do płotu i tak dronka: wdowiec, kawalir, wdowiec,

 kawalir, wdowiec, kawalir. Jaki na

^łostatku sie ji przytocuł cy kawalyr cy gdowiec.

- Jak ^łostatnio dronka była 

gdowiec, to za gdowca wyszła.

- Tak. 

Nieros i śmisne to było naprowde.