Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

 

SAMOGŁOSKOWE REDUKCJE I KONTRAKCJE W KASZUBSZCZYŹNIE zależą od {L akcentu}, np. chałpa, grańca, kòszla, skòrpa – czy w formach cz.prze., np. pisa ≤ pisała. Obok postaci pełnych typu dlôczegò, dlôtegò, do czegò, do niczegò funkcjonują skrócenia: dlôcz, docz, donicz (pn.) ║ dlôcze (śr.), dlôte, docze (śr., pd.), donicze (śr.), a obok jego, niego, tego także je, nie, te, również właściwsze pn. i śr. Zjawiska te wyzyskiwano w poezji: często  S. Bieszk (np. miełta obok miełota, jez’ro) i J. Rompski (np. swój’wo ≤ swojiwo, twój’ch ≤ twojich), rzadziej J. Trepczyk czy A. Labuda, ale ma je też ® A. Majkowski, np. c’mowią, c’on ‘co on’.