Tekst gwarowy 4 — Bugaj (B. Karaś)

Barbara Karaś Barbara Karaś

Tekst nagrała Halina Karaś, wstępny zapis – Monika Kresa, weryfikacja zapisu i opracowanie – Halina Karaś.

Barbara Karaś, z domu Bugno, ur. w 1933 r. w Bugaju. Była najmłodszym dzieckiem w wielodzietnej rodzinie. Ojciec był miejscowym kowalem i wiejskim poetą (jego brat na początku XX wieku kształcił się w jasielskim gimnazjum, a następnie studiował we Lwowie, gdzie zmarł trzy miesiące przed święceniami kapłańskimi). Ukończyła 4 klasy szkoły podstawowej w Bugaju. Po wojnie poszła do Biecza do klasy VII (ostatniej klasy szkoły podstawowej) i jednocześnie do I klasy szkoły krawieckiej, ale musiała przerwać naukę ze względu na biedę i śmierć ojca. Po wyjściu za mąż pracowała na niewielkim gospodarstwie (niecałe 2 ha) i wychowywała czworo dzieci. W 1971 r. ukończyła kurs krawiecki i zaczęła pracować jako chałupniczka. Nie wyjeżdżała nigdzie na dłużej z rodzinnej wsi.

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Na śniodanie to g^łotowali paciarke takom razowom no ji to było, było śniodanie. A casami to i zimioki i takie zaciórke. To była tako zaciórka, na mlyku i to sie przybierało do zimioków. A na ^łobiod to musiała być kapusta, zimnioki całe, nie ^łobierane, nie skrobane. I p^łotym albo b^łób albo piych^łota na drugie. Ug^łotowali pamuge i g^łotowali kase ze śliwami. No, g^łotowali p^łotym i piyrogi. A z ziemniaków to sie robiło p^łolski ryz, mordonie, teroz placki zimiocane. Na blase, nie takie jak teroz, ino na goły blase sie kładło ciasto i i takie sie jadło. Mordonie to zimnioki sie tarło na tarle, rynkami, p^łotym sie wygniatało przez taki wore^ocek, albo przez smate i to potym sie p^łosoliło, wyrobiło sie i gnietło sie tak w rynkak, dwiuma rynkami sie gnietło i rzucało sie na w^łode i to musiało sie tak d(ł)ugo g^łotować, jaz ^łóny ^łopadnom na dół, to wtedy ug^łotowane, bo mordonie cza długo g^łotować. Bo krótko to ^łone by sie nie dog^łotowały do środka. No i p^łotym sie tak: albo sie ^łomaściło cym albo mlyka sie przeg^łotowało i wloło sie do tego mlyka. No i dobre to było, bardzo dobre. Ukrop to by^uł do zimnioków. Jag nie było mlyka, jak tego, to i do chleba sie ukrop robiło. To tak: wziyło sie troche miyntki, w^łode sie zag^łotowało ze solom i te mie^yntke i troske sie tam p^łomaściło i to sie przybierało do zimioków. To było bardzo dobre i do chleba tyz sie na śniodanie. Ch^łoćkiedy to tak zrobili tego ukropu i wdrobili chleba i to było bardzo dobre. A jesce robili zosmozke. Takom zosmożke co to tyż na w^łodzie zasmażono była mo^unkom i to tyż było do zimioków, no, zimioków sie do tego wdrobiło i tak sie jadło. No. I zimnioki krajane na ^łobiod sie jadło, zimne, ze śmiyntanom. To było barz dobre.