Tekst nagrały Magdalena Lisowiec i Izabela Kraszewska, wstępny zapis – Jolanta Janusz, weryfikacja zapisu i opracowanie – Zbigniew Greń.

Informatorka: Anna Bury, ur. w 1926 roku w Istebnej. Ukończyła szkołę podstawową, a dalszą naukę przerwała wojna. Ponad 40 lat pracowała na poczcie. Rodzice byli miejscowi, matka – z Istebnej, ojciec z Jaworzynki, pracowali na roli. Mąż pochodził z okolic Istebnej.

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

N|a nogawice wełnym robili na ty, na… na gu^mnie, ni? Sukno robili to…, bo tam ludzie n|i mieli, jako p|owiadóm, bótków. No i sztr¡ykowali. K¡^łopytka sztrykowali, skarpetki n|azywały sie k^łopytka. Sztr|ykowali z wełny, potym były nogawicz’ki, yn to trze^ja było z|abarwić, te^y n|ogawicz’ki były z czi|yrwiónej wełny. A to była dłógo, no tako jedna ta nogawicz’ka miała pół drugo metra dłógości. Bo to szie n|a noge^ym n|awlyko, a tak sie pote^ym zbiyrało na taki p|osecz’ki i i to szie nazywało nogawicz’ki, ku tymu jesz’czie pote^ym były k|opytka, ty sk|arpetki. Nó i tóż’ trza było tej wełny, ni, hłopi chodzili w guniach, tóż’ tr^żeia było ty… też’ tr^ża było kupa wełny, a gunie były cziorne, z cziornych zaź ^łowiec, to była cziorno wełna, nó. A tyn lyn, co jako jech powiadała, co też’, cóż’ też’ pote^ym widzicie, przez zimym ty baby pr^żyndły. I tóm wełnym przyndły i tyn lyn przyndły. Tóż’ z tej wełny robili sukno na… i na to, i ch|^łodzili, widzicie, aj to, aj ta ^łodzież była naturalno, też to było zdrowe. A co zaś przyndli ty nitki z z lnu, z kóńdzieli, nó tóż’ tkali, zasz’ było płótno. Tóż’ były^m ty k|^łosziule, ^ło to aj te babe, nazywała sie tako g|óralsko k|^łosziula, szie nazywała czi|asnocha. Mama takom k|osziule^ym mieli. Una miała tak lie… tak l¡ahucz’ko p|^łozbiyrano, w paszie p^łomarszczóno. A tu miała taki wónski, ^łobcisły stónek. To sie nazywało k|osziula z|e stónkem. I miała iny jedno r|amióncz’ko pr^ż|ez pleco. Taki, taki była, tako to była czia… nazywała sie czi|asnocha. To było d|lo bob. To było d|lo bob, a hłopi mieli k|^łosziule też’ płócienne uszite ze z płótna zwykłego z takim ^łobujkem, tu pod karkom ni miała kragla, czili kołnier^ża, ale taki ^łobujek był pod karkym i tu było taki la… małe r|ozcziynczi i pod tym, to szie nazywało z|omiedr^żi, a p^łod tym był wyszity znacziek czi|erwiónym h¡arasym i to była tako k|osziula, nazywało sie n|a każ’do, n|a co dzie^yń, tóż’ p¡adali n|a każ’do. A co zasz’ ch^łodzili d|o k^łosz’czioła tóż’, to już’ były, to były k|^łosziule dr|elichowe. To było… uż tak inacziy to było tkane, aji z takimi wz|orami, były kwiotecz’ki abo coszi. Tóż’ to zasz’ były k|^łosziule d|o k^łosz’czi|oła, to szie nazywała dw|o^jica, ta k^łosziula. Bo una była uszito z płótna, ale pleca miała p^łodszite jesz’czie k|artónem, z kretonu takim. No i to były uż k^łosziule taki, dycz’ sz’czie uż’ to n|a pewno widziały, bo n|a zdjynciach sie widzi. Koło r|ynkowów były wysziwane t|akimi, takim k|awowym, br|ónzowymi t|akimi n|itkami i koło, koło |^łobujek i tu koło… A ta uż był wielki znacziek. Cziasem był, był cziorny wysziwany, a miyndzy tym jesz’czie było zrobióne takóm czie^yrwiónóm nitkóm. To uż’ były k|osziule tak na… co sie p^ł|owiadało d|o k^łościoła. A tako była m^łoda n|a dziedz¡inie, że jak sie dziywka w¡ydowała tóż ^ł|obowią^uzkowo takóm k|^łosziulym, tóm dw|o^jicym w|ysziwanóm, p|odarowała sw|ojemu prziszłemu m|ynżowi.