Tekst gwarowy — Radkowice 4

Informatorzy Informatorzy

Teksty nagrał, zapisał i opracował: Stanisław Cygan

Informatorzy: Janina Sznaucer, ur. 30 VIII 1939 r. i Stanisław Sznaucer, ur. 24 IX 1939 r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

 

 

Jo piekłam sama też, nie tylko moi rodzice, bo ja sama piekłam bardzo długo jeszcze chleb, ji w domu i była taka kuchnia, później juz na powietrzu w takiej kuchni polowej, i tam piekłam. To była zrobiona taka z drzewa, my ją nazywali dzieżka (śmiech), takie naczynie jak, jak beczka, tylko że mniejszo. Ji to się zaczyniało dziź na jutro , jak się zrobiło dzisiaj, to dopiero można było jutro piec ten chleb. To taką nazywali my roszczyna, to trzeba było ciepłej wody i takie z dawnego pieczenia ciasto, tak trochę ciasto.

No tak my mówili ty ciasto. Ji jak ni miałam w domu, to się ^łod sąsiadki pożyczało i to ciasto się rozkruszyło, drożdże, i mąki się trochę wsypało, i postawiło się przy piecu na ławce, żeby było ciepło, przykryło się ściereczką i to stało. Na drugi dzień dopiero gdzieś koło południa brało się mąkę i mięsiło się. No i tak się zamięsiło, to musiało znowu postać, podrosnąć i wtedy się paliło w piecu ji.

Nie, no ano właściwie tak: rusyło się mówi, trzeba robić, te bochenki, no i było takie zrobione z drzewa taka jak łopata, to my mówili na to wiosło, ji robiło się ten chleb na stolnicy, albo jeszcze kiedyś kiedyś to były niecki, tak się nazywały, takie jak korytko. I tam w tym było lepiej, bo nie rozlatywało się ciasto. I kładło się na prześcieradle, no kiedyś kiedyś, to były takie prześcieradła lniane. Na tych prześcieradłach, na stole, musiały podrosnąć troszkę i znowu się ładnie ^łobtegowało i wsadzało się, jak się napaliło w piecu. Piec trza było sprawdzić, posypać mąką, czy się nie pali mąka, czy dobrze jest nagrzany piec, no i wtedy się wsuwało. I jak się wsuwało ten chleb, na pierwszym się zrobiło krzyż. Później tak się brało palcami na^łokoło, żeby ^łona się ta, ten bochenek nie rozrósł, żeby był taki ładny, posmarowało się wodą, a jak się chciało no to jajkiem, kogo było stać i wtedy musiał siedzić. No jak był sam żytni, to do dwóch godzin, a jak domięszało się trochę pszenny mąki, to półtorej godziny. No i późni się wyjmowało znowuż, jeszcze sie przesadzało, bo na brzegu tam gdzieś było za blade, to się przerzuciło te chleby. A późni jak się wyciągnęło, to znowuż się układało na taki ławie duży i ^łomywało się wodą, i przykrywało się znowuż prześcieradłem lnianym, no i żeby se tak postał, żeby wystyg spokojnie, to była ta skórka mięciutko, wtedy.