Mapa serwisu
Notice: Undefined index: l2 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l3 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l4 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151
 | Tekst gwarowy 3 (Felicjanów)

 

Tekst gwarowy – Felicjanów 3

Marta Białek, Aleksy Beśka, Alina Kępińska
 
Nagranie tekstu: Marta Białek, transkrypcja: Aleksy Beśka, podział i obróbka techniczna nagrania, korekta zapisu i opracowanie tekstu: Alina Kępińska
 
Opowiada pan Marian Ziółkowski, urodzony w roku 1927 w Felicjanowie. Wykształcenie podstawowe (5 klas), praca na roli, bardzo rzadkie podróże poza powiat.
 

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

O świętach i weselu            

            No Wielkanoc to sie wiele nie zmieniła, no, tylko można wyrzec, z wyżywieniem troche lepiej, ale tak sie obchodziło i obchodzi święta takie były, jak i teraz, no. Post był i trza[1] było dobrze ućcić[2] post, i tak trochę sie przygotować do Wielkanocy, to pierw[3] było ważne, no Wielgi[4] Piątek przede wszystkim największy post. Wtenczas uczyło sie dzieci: nie jedz, nie tego. Móg j[5], ale nie wolno było tłustego nic. Dyngus, tak, dyngus no to, co tam dzieci sobie na te, na te święcenia, jajeczka[6] malowały, ze zboża takie, takie farby robili tym. Ksiądz poświęcił, było do spożycia. No a dyngus, no to, ta jak i dzisiaj pospolity. Jak kto wiadrym[7], to wiadrym, kto butelką, to butelką, a kto takie, zaletny więcej[8], to i tam dyngusowkę miał, albo tam coś pachnącego lepszego.
            To, ale we Wigilię[9], to, no, chodziły takie, takie wili, wigilorze[10] tak nazywalim[11]. Chodzili, pokazywali jak to sie kiedyś dawniej działo, jak co, to narodzynie[12] Pana Jezusa przypominali, no to, jez nadal[13], jeszcze to tkwi do dzisia[14] tak, ten zwyczaj, no.
I przyśpiewki ładniejsze, orkiestra lepsza i, i wódka smaczniejsza i, i lepsze zakąski. Domy specjalne som[15], co można winkszą[16] ilość gości poprosić, a kedyś[17] tylko u siebie w domu sie robiło. Tam nawet i gotowe rzeczy, tak że nie potrzeba szkolonej kucharki. Wszysko[18] restauracje zrobią, aby[19] sie zajedzie, koperty zda i popije i przyjeżdża.


[1] = trzeba, uproszczenie w wyrazie
[2] = uczcić, upodobnienie pod względem miękkości
[3] = pierw ‘wcześniej, dawniej’
[4] = wielki, gwarowa postać wyrazu z udźwięcznieniem spółgłoski
[5] = mógł jeść, fonetyka międzywyrazowa udźwięczniająca, uproszczenie spółgłosek
[6] = jajka, zdrobnienie
[7] = wiadrem, zwężenie e przed spółgłoską nosową
[8] = zaletny więcej ‘bardziej zalotny’, brak przegłosu e w o
[9] = w Wigilię, wstawne e w przyimku, typ we wodzie
[10] = wilijarze ‘o kolędnikach’, o w miejscu dawnego a długiego
[11] = nazywaliśmy, końcówka –m w 1 os. lm. cz. przeszłego
[12] = narodzenie, zwężenie e przed n
[13] = jest nadal, fonetyka międzywyrazowa udźwięczniająca
[14] = dzisiaj, zanik wygłosowej spółgłoski
[15] = są, asynchroniczna wymowa –ą
[16] = większą, zwężenie samogłoski ę
[17] = kiedyś, twarda wymowa k’
[18] = wszystko, uproszczenie grupy spółgłoskowej
[19] = aby ‘tylko’

 

 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS