Tekst gwarowy — Zwiniarz 5

Alicja Kaczmarek, Anna Wosiak, Agnieszka Kozłowska, Katarzyna Sucajtys, Piotr Sobotka To taka tradycja rodzinna kowalska?

Jo, jo, jo, jo – mój dziadek, ojciec, nie^y, i ja. A syn już nie je kowalem. Syn je blacharzem. Samochody remontujo – blacharz-lakiernik, nie^y. A ja tu jeszcze pukom. Czy Pan uczył się u ojca? U ojca, jo. To było już po wojnie? No jo, w czterdziestym sziódmym szie urodziłe^ym, nie. O, Jezu, to tutaj pełno kołów było, tych drewiannych, nie. To całe dnie to je szie koła robiło. To najlepszy zarobek był, wie pan? Jak dobrze poszło na ty maszynie, jak nie umkła, nie, to szie nawet dwa i pół cala od raz sie zmiejsziła szie obryncz. To była podstawowa maszina, ta ta stołkmaszina, nie, do tych kołów.

Te kowadło jest po wuju z Rumienicy. Tyż był kowale^ym, ojca brat, nie^y. Wuj zmar

pińdziesiunt osziem lat miał jak zmarł i jego syn mi dał kowadło, nie. Własz’cziwie zamie^ynilym szie, ja mu dałem miejsze, nie, ale a on mi dał wienksze, te kowadło ma prawie trzysta kilo.

Wódeczkę się piło przy robieniu? Nie, z ojce^ym to nie.

Kuż’nia to ma ponad sto lat już. Brak jej remontu, czieka na remont, ale... warto remontować, nie? Nie wiado^umo, ile człowiek pożyje lat...

Czy zdarzały się wypadki? Nie, tu nie. Jeden oko raz stracził, dziadek stracził oko tyż. Żelazo odbiło prost w oko, nie. No w okularach ochronnych szie robi, nie, ale kto tam robi w okularach, abo w fartuchu.