Izomorfa (izo‑ + grec. morphé ‘kształt, forma’) to linia na mapie językowej ukazująca zasięg zjawisk morfologicznych (fleksyjnych i słowotwórczych), np. końcówki celownika lp. rzeczowników męskich -owiu, resztek aorystu czy przyrostka zdrabniającego ‑yszek). Zob. Izoglosa.