Koniaków dziś 

 Jadwiga Wronicz

 

 

Nazwa wsi oraz jej gwarowa postać: D. i Msc. Kónioków, Kóniokowa, Kóniokowu.

Przymiotnik od nazwy wsi: kóniokowski.

Gmina: Istebna.

Województwo: śląskie.

Położenie: 700-750 m n.p.m., na zboczach Ochodzitej i Tynioka.

Parafia: kościół katolicki pw. Świętego Bartłomieja.

Ludność: 3612 osób (grudzień 2010).

Początki osadnictwa sięgają 2. połowy XVI wieku. Pierwsi osadnicy trudnili się pasterstwem. Gmina powstała w r. 1816. Gwara, którą mówią mieszkańcy to gwara jabłonkowska, charakteryzująca się mieszaniem spółgłosek  dziąsłowych i średniojęzykowych.

Koniaków jest wsią o zabudowie rozproszonej. Centrum znajduje się wzdłuż drogi biegnącej z Wisły przez Istebną do Żywca. Koniaków jest znany z wyrobu szydełkowych koronek, zwanych ruziczkami. (zob. koronki koniakowskie).

 Większość mieszkańców pracuje w przemyśle i usługach, dojeżdąjąc codziennie do pracy, część utrzymuje się z usług wczasowych i turystycznych. Rolnictwo stanowi przeważnie zajęcie dodatkowe. 

We wsi znajdują się muzea koronki: Izba pamięci Marii Gwarek , Izba pamięci Heleny Kamieniarz oraz galeria Chata na Szańcach, w której prócz koronek znajdują się hafty, stroje oraz dawne instrumenty. Działa też Regionalny Zespół Pieśni i Tańca „Koniaków”.    

Gwarę Koniakowa reprezentują teksty Jadwigi Łacek i Anny Juroszek: Grunt, Kubuś, Wełna i Wrony.