Wieś Przysiecz położona jest w powiecie opolskim, w gminie Prószków. Historia tej wsi jest dowodem na wielokulturowość i wielojęzyczność Śląska północnego, przenikają się tutaj wpływy niemieckie i polskie, językowo natomiast egzystują tutaj zarówno język polski, niemiecki, jak i dialekt śląski, przez mieszkańców określany mianem języka. Pierwsze wzmianki o wsi pojawiły się w 1305 roku. Wieś Prissecz wymieniana jest jako uposażenie biskupa wrocławskiego. Kolejna wzmianka o osadzie pochodzi z 1334 roku, kiedy to to Beldo von Proskau - jeden z antenatów hrabiów Prószkowskich - darował opolskiemu klasztorowi minorytów nieruchomość pomiędzy Prószkowem, a wsią Przesecz. W XVIII wieku Przysiecz należała do domeny prószkowskiej zamieszkanej przez 15 kmieci i kilku zagrodników. W 1532 r. nazwę wsi zapisano w zmienionym brzmieniu Prcziza i Pritze, a w sprawozdaniach powizytacyjnych władz kościelnych z 1687 r. zapisano ją jako Przysiecz. W XVII wieku w pobliskim Prószkowie powstała niewielka, protestancka gmina wyznaniowa. Warunki dla rozwoju protestantyzmu na tych terenach pojawiły się jednak dopiero w wieku XVIII, w 1797 roku gmina liczyła 772 parafian z tego 320 w samym Prószkowie. Koniec parafii protestanckiej przyniosła II wojna światowa, parafianie, którzy uciekli ze swoich domów w obawie przed zbliżającym się frontem nigdy już nie wrócili na te tereny. Po wojnie gmina nie wznowiła już działalności, plebania przekształcona została przez władze ludowe w Ośrodek Zdrowia. W samej Przysieczy na przestrzeni lat we wsi przybywało mieszkańców, których w roku 1784 było 123, a w roku 1946 – 681, obecnie jest ich 563. Na początku lat dwudziestych XX wieku dokonano elektryfikacji wsi. Kościół w Przysieczy został konsekrowany w 1925 roku. Wcześniej mieszkańcy korzystali z posług parafii w Prószkowie. Pierwsze wzmianki o kościele w Prószkowie pochodzą z roku 1443, pierwsza murowana świątynia powstała natomiast w 1578 roku. |