I: No, a najlepiej jak żniwa. To
musza wom powiedzieć dziewczyny. Żniwa jo żem sie chciała
łożanić ze somsiadem. Właśnie tak, jak te gospodarstwa dzie… złączyli. My
mnielim przez granica pole. Jo była wdowa, żom mniała dwie córy i syna. No i ta jedna córa była
panno i miała bękarta, no nie, znajdora
inaczy. I
łon sie chcioł za mno
lożani
ć i chodził ko mnie. Jo była dużo starszo. To był młody gospodorz, i że on się ożani. Pomogo mnie robić
wszistko. No, ale moja matka mie mówiła.
Jano ty sie z nim nie żań, bo
zobałczysz,
łon chce te twoje morgie, a nie ciebie. I już czekał tera
ł na te odpowiedź, no nie, na ty granicy. I ja ida i
łon czeko, no i cożeś tam, jak,
łożanisz sie za mno? A ja żo mu powiedziała tak: nie moga. Ja ci czegoś nie powiedziała, że jo mojemu nieboszczykowi, żem
łobiecała, że się nie
łożania. A to pole pod borem dostanie Aniela. A to tutej na klonku to dostanie Mołgorzata, ta z tym znajdorem, co to je, no ni, dostanie. A może se jeszcze jaki jo weźmie z tymi morgami. A ta chałupa i to reszta pola to dostoł mój Stefan, mój
s·in. Jo u niego banda na
łognaryji. U niego banda
siedzić. No. A
łon. Kawaler sie wście
yk. I mówi tak: a phu, staro babo idz sobie. Jo
ł sie z staro babo żanić nie banda, jak ty
morgof ni mosz. I było po weselu. (...)
