Nazwa ziemia biecka obejmuje w kompendium wschodnie Pogórze (region gwarowy bez specjalnej nazwy w dialektologii polskiej), czyli obszar niecałkowicie, ale w dużej mierze równy dawnej ziemi bieckiej. Jest to zatem nazwa nawiązująca do historii. Teren ten znajduje się na Podkarpaciu, nieco na północ od Beskidu Niskiego.
Wschodnie Pogórze nie jest regionem jednolitym ani wyrazistym, gdyż nie wyznaczają go ani wyraźne granice językowe (jest to część tzw. Pasa Pogórza wyodrębnionego schematycznie na mapie dialektalnej Stanisława Urbańczyka), ani etnograficzne (choć pokrywa się głównie z obszarem Pogórzan zachodnich), ani też administracyjne (należy do różnych województw).
Od wschodu graniczy z gwarami Pogranicza wschodniego młodszego, tj. z gwarami nowszego pochodzenia powstałymi na podłożu ukraińskim, od północy natomiast sąsiaduje z gwarami Małopolski środkowej, a od zachodu z gwarami sądeckimi. Na południu natomiast granica przed II wojną światową była wyjątkowo wyrazista, gdyż stanowiły ją wsie łemkowskie. Była to zatem także granica między dialektem małopolskim i łemkowszczyzną.
Pogórze Karpackie to teren pagórkowaty, z bogatą roślinnością i lasami. Urozmaicony krajobraz charakteryzuje się piękną rzeźbą terenu, malowniczymi dolinami i zalesionymi wzgórzami, poprzecinanymi przez liczne wąwozy i strumienie. Obejmuje Pogórze Ciężkowickie i zachodnią część Dołów Jasielsko-Sanockich, zwaną Obniżeniem Gorlickim.
|
