Mapa serwisu
Notice: Undefined index: l2 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l3 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l4 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151
 | Obrzędowość ludowa

Obrzędowość ludowa

Alina Kępińska   
Spis treści
Wstęp
Łęczycki strój ludowy
Strój kobiecy
Strój męski
Twórczość ludowa w Łęczyckiem
Legendy o Borucie
Inne legendy łęczyckie
Obrzędowość ludowa
Nagrania dotyczące kultury ludowej Łęczyckiego i ich transkrypcja
Wesele oraz piosenki i przyśpiewki weselne
Obrzędy doroczne: Niedziela Palmowa i Wielkanoc

 

We wstępie do opisu tradycyjnych zwyczajów i obrzędów ludu łęczyckiego Jan Piotr Dekowski pisze: „Jak wykazały badania terenowe, przeprowadzone przez autora i jego żonę w latach 1956-1963, w regionie łęczyckim stosunkowo najlepiej przetrwały spośród obrzędów dorocznych – wiosenne i letnie, spośród rodzinnych – wesele.” (Dekowski, Hauke 1981: 261). Szczegółowo omówione są obrzędy doroczne (takie jak zwyczaje wielkanocne, bożonarodzeniowe i in.) oraz zwyczaje i obrzędy rodzinne. Najdokładniej opracowane wesele jest podzielone na kolejne etapy uroczystości, takie jak: zaręczyny,  posługi weselne młodzieży, zapraszanie gości (czwartkowe i niedzielne), ogrywanie, ubieranie i przeprowadzanie panny młodej do domu weselnego, błogosławieństwo i pożegnanie, przed progiem rodzinnym, zachowanie przy stołach biesiadnych, ceremonie z grochem, ceremonie „kołaczowe”, zbieranie na czepek, oczepiny, zdawiny i wywoziny. Poszczególne etapy uroczystości są nie tylko omówione, ale również ilustrowane tekstami piosenek, które im towarzyszą.

Dawne zwyczaje zanikają bądź ewoluują, np. zwyczaj wywozin już w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku miał charakter zabawowy. Już wówczas dla żartu przebierano się za dziadów bądź za Cyganów, a do wozu, którym przez całą wieś jechali państwo młodzi z muzykantami, przywiązywano „krowę, cielę lub psa. Był to symboliczny posag panny młodej nawiązujący do dawnych przenosin, w czasie których przewożono jej wiano do domu męża”. (Dekowski, Hauke 1981: 378). O takim zwyczaju, zwanym przewozinami, jako występującym jeszcze w drugiej połowie XX wieku opowiedziała p. Teresa Sobczak z Bogdańczewa; informatorka zaśpiewała też piosenki weselne, zamieszczone na stronie www.gwarypolskie.uw.edu.pl.
 

Wersja podstawowa

 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS