Leksykon kaszubski

Leksykon kaszubski

Powrót do listy haseł

Samogłoski wstawne

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz
 
 
SAMOGŁOSKI WSTAWNE W KASZUBSZCZYŹNIE (kasz. wstôwióné samòzwãczi) in. wtórny wokalizm zachodzi – zwykle w postaci ë, wyjątkowo i, u, np. łiza – w grupach spółgłoskowych z r, rz, l, ł, n, ń, wykazując alternację ë : f (nie ma nic wspólnego z ® jerami), np. bërnąc (pn.)║ brënąc (pn.)║ brnąc (śr., pd.) bërwiô║ brëwiô, błozëno błozno, bùlëwiskò bùlwiskò, dërdza drëdza, gërzmigrzëmi : grzmi; këlnã klënã : kląc; pëlwac plëwac itd., często wyzyskiwany m.in. w poezji, zwł. zrzeszeńców, np. Bërda, dërżący, sklëniałe (S. Bieszk), rëwią : krëwią (J. Trepczyk), rzadko J. Rompski, np. skrëwawił, i A. Labuda, np. zadërżi, rzadziej w poezji młodokaszuby L. Heykego, np. skleni, zadergo obok drgo, ale nierzadkie w Remusie A. Majkowskiego, np. brzemjeje, okrewavjił, też redzevjeje, sreberno .
 
 
Powrót do listy haseł
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS