Kontynuanty staropolskiego ā długiego. Kontynuanty dawnego ā długiego to samogłoska á pochylone, która stanowi dźwięk pośredni między samogłoską a i o, lub całkowicie utożsamia się z samogłoską o (por. trowa, ptok, godo), oraz a jasne (trawa, ptak, gada). Pochylone a może też być wymawiane dwugłoskowo z drugim elementem w postaci u niezgłoskotwórczego, czyli może ulegać dyftongizacji (traułwa, trołwa, ptaułk, ptołk, ptółk). O zasięgach tej wymowy zob. Samogłoska pochylona a, Samogłoski pochylone.
