Czasownikowe formy nieosobowe w gwarach występują częściej niż w języku ogólnym, por. np. pali, suszy, łamało drzewa, łupło dźwierkami, w gazecie stojało, niejednokrotnie z zaimkiem nieokreślonym, ono – łono grzmi (częste w gwarach łowickich). Zarazem jednak czasem zamiast form nieosobowych występują formy osobowe czasowników, np. wzięli go ku wojsku zamiast wzięto go do wojska, także w trybie przypuszczającym – jakby pojechał, toby zdążył zamiast jeśli by się pojechało, to by się zdążyło. Formy nieosobowe na ‑no, ‑to w gwarach ludowych nie występują.
