Mapa serwisu
Notice: Undefined index: l2 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l3 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l4 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151
 | Wielki Post

Wielki Post

Elżbieta Krasnodębska

           

Fot. 156.
Fot. 157.
Fot. 158.
Na dwa tygodnie przed Wielkanocą odbywał się obrzęd topienia marzanny. W czwartą niedzielę Wielkiego Postu zatykano na wysokiej żerdzi słomianą kukłę ubraną w śląski strój, wynoszono ją poza granice wsi, a potem wrzucano do wody. Unicestwiano w ten sposób zło, śmierć, choroby i zimę przez nią uosabiane. Marzannę topiła młodzież, choć bywało, że dziewczęta stroiły swoją kukłę ubraną w strój kobiecy, a chłopcy – tzw. marzanioka ubranego w męskie łachmany.

           
Fot. 159.
Fot. 160.
Ze zwyczajem wynoszenia ze wsi marzanny wiązało się wnoszenie do wsi goika, czyli małego świerku ozdobionego słomianymi lub papierowymi łańcuchami, długimi wstążkami oraz malowanymi wydmuszkami jaj. Goik był symbolem życia oraz budzącej się ze snu zimowego przyrody, a wniesienie go do wsi miało zapewnić obfite plony. Chodzono z nim od domu do domu, oznajmiając wszystkim wiosnę. Za śpiew dziewczęta otrzymywały najczęściej jajka, z których w Wielkim Tygodniu wykonywały kroszonki. Gałązki goika wtykano do drzwi stodoły, stajni oraz w różne miejsca domu, gdyż wierzono, że są one dobrym środkiem zabezpieczającym przed złem, gradem i piorunami. Współcześnie obrzędy topienia marzanny i wnoszenia goiku obchodzone są głównie przez dzieci i młodzież szkolną w dniu 21 marca.
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS