Data nagrania: 08.08.1953.
Nagrał: Zenon Sobierajski.
Opracowanie tekstu (komentarz językowy): Jerzy Sierociuk.
Poniżej tekst podany jest w zapisie uproszczonym; transkrypcja fonetyczna zob.: Z. Sobierajski, Teksty gwarowe z zachodniej Wielkopolski, Wrocław-Warszawa-Kraków- Gdańsk-Łódź 1985, s. 70 – 71.
1sie dostojałoe ‘dojrzało’
3błoe pónyj ‘było podobnie’
4rych ‘dokładnie, właściwie, akuratnie’ (por.: niemieckie richtig); w innych kontekstach bywa też: rycht, rychtyk.
5żem // żym – częsta w gwarach zachodniej Wielkopolski składowa form czasu przeszłego; typ; ja żym była; ja żym mówiła …
7jacha ‘jechała’; tu dwa zjawiska: powszechna w dawnych gwarach znacznej części Wielkopolski (w tym całej Wielkopolski zachodniej) forma typu: jachać ‘jechać’ oraz redukcja ł przed samogłoską.
8ludzie poskrómiyli ‘ludzie posprzątali’
9ciynszy ‘cięższy’ – przykład uproszczenia grupy spółgłoskowej ższ > sz
10cokolik ‘cośkolwiek, trochę’
13siyk ‘kosił, siekł’; znaczna część gwar wielkopolskich nie zna czasownika kosić; ścinanie zboża lub trawy kosą to sieczenie; zatem: żyto trzeba siec (a nie: kosić);
14gospodyni ubiyerała ‘gospodyni zbierała zsieczone przez kosiarza zboże (wiążąc następnie je w snopy)’; w gwarach wielkopolskich zboże się ubiera (ubiyra); kobieta, która to zaś robi to: ubieraczka (ubiroczka)
15najyni ‘najęli, zatrudnili’
16stojałoe ‘stało’; gwary zachodniej Wielkopolski mają typ stojać ‘stać’, bojać się ‘bać się’; jest to przykład żywotności archaicznych form czasownikowych bez ściągnięcia grupy oja, dającej po przekształceniach (historycznych) tak zwane długie a, które w gwarach bywa wymawiane jak samogłoska zbliżona do o (tzw. a pochylone).
17tyg ‘tych’; w gwarach zachodniej Wielkopolski z powodu osłabienia artykulacji wygłosowe ch przechodzi niekiedy w k; w tym przykładzie mamy dodatkowo do czynienia z udźwięcznieniem międzywyrazowym (tyg myndylach).
18w myndylach ‘w mendlach’; mendel – ‘rodzaj kupki zboża zawierającej zazwyczaj piętnaście snopków; często jednak w mendlu było dwanaście lub nawet dwadzieścia snopków’
20bez poduorek ‘przez podwórko’
21blóngi - blóng ‘rodzaj drewnianej ścianki oddzielającej w stodole sąsiek od klepiska’; bardzo często bląg to jedynie rodzaj kwadratowej belki wykorzystywanej przy różnych elementach konstrukcyjnych stodoły;
22ag nieftó ‘jak niektóry; jak ktoś’
23sie wasztowałoe ‘układało się wasztami, tzn. warstwami’
24byle jak puoćpoł ‘byle jak porzucał’; ćpać ‘rzucać’
26z cepóm ‘z cepą’; w gwarach wielkopolskich obocznie występują formy: cepa, cep, cepy; w tej gwarze jest żeńska forma: cepa (ta cepa)