gm. Krobia, pow. Gostyń Data nagrania: 07.07.2003. Informatorki: Antonina Łagódka, ur. 1922 r.; - ŁaA; Anna Maleszka, ur. 1927 r.; - MaA; Nagrała: Małgorzata Paluszkiewicz. Transkrybował: Jerzy Sierociuk. Uwaga: w transkrypcji rozbudowane wersje pytań zostały nieco zmodyfikowane.
_______________________________________________________________________________________
1kompalim – zamiast: kompaliśmy; archaiczna forma 1.os. l.mn. czasu przeszłego; 2pszyszaś – zamiast: pszyszłaś; przykład szeroko znanej gwarom wielkopolskim redukcji ł, zwłaszcza otoczeniu samogłoskowym. 3bya – zamiast: była; tu częsta w gwarach wielkopolskich redukcja ł między samogłoskami (por. wyżej przypis 2.); podobnie też: musiaaź na wieczór .... 4dojź nie bułoe – ‘nie było dość’; dojś (tu z udźwięcznieniem międzywyrazowym) reprezentuje częsty typ „wstawnego” j – por. też: zajś ‘zaś’. 5dzinka – ‘dzięki’ 6pakałoe ‘płakało’ 7sonóm gówke ‘słoną główkę’; przykłady redukcji ł (por. przypis 2.). 8czy razy zlizłam ‘trzy razy zlizałam’ 9przyrok ‘choroba – czy też jakieś niedomaganie – będące następstwem działania osoby mogącej rzucać uroki’; dziecko mogło „dostać przyrok” po chwaleniu go przez osobę „przyroczną”. Wedle powszechnego przekonania nie wolno było chwalić (zwłaszcza urody) małego dziecka; dlatego też starsze kobiety widząc małe dziecko wypowiadały formułę: „ale brzydal!” i spluwały trzy razy (zazwyczaj przez lewe ramię). Miało to działanie magiczne. 10sone czółko ‘słone czółko’; wedle ludowych przekonań słone czoło było oznaką choroby jako konsekwencji „oprzyroczenia”; należało je zlizać (zazwyczaj trzy razy) i każdorazowo splunąć.