Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

DYSYMILACJA W KASZUBSZCZYŹNIE (odpodobnienie, kasz. rozszlachòwanié) jako przeciwieństwo asymilacji dotyczy różnych typów spółgłosek w bezpośrednim sąsiedztwie lub od siebie oddalonych, przy czym przykłady je ilustrujące mogą wykazywać zróżnicowanie geogr.: a) wargowe: kafólc ‘pajda’ (Puckie)║ fafólc, bùmacz (śr.)║ mùmacz, bùrkòt║ turkòt, Wabrzińc (Jastarnia)║ Wawrzińc, gąbierzëc sã ‘wypaczać się’║ wąbierzëc sã; b) zębowe: smùlëc sã║ cmùlëc sã, tëmrôk ‘deska wozu’ (Przyjez. Raduńskie)║ tëmrôt; c) dziąsłowe: bãbel (pn., Sianowo)║ bãben, czôrlina (pd.)║ czôrnina, òczelnica (śr., pd.)║ òczennica, srébło (pd., śr.)║ srébro, swiôrczëc (Zabory)║ swiôdczëc; d) tylnojęz.: kcec (śr., pd.)║ chcec, klëchac (Wejherowskie)║ chlëchac i powsz. letczi, letkò, chto║ kto. Dysymilacji służą tzw. spółgłoski wstawne.