Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

 

 

IMIONA W KASZUBSZCZYŹNIE (pnkasz. miono, śr. i pd. jimiã) pomagają identyfikować osoby w najbliższym środowisku, zwł. w rodzinie. Zapas ich był bardzo ograniczony, a zatem się powtarzały, co u Słowińców i Kabatków stwierdził A. Hilferding (1862): „Istnieją wsie [...], gdzie cała ludność męska nosi imiona Martyn, Paweł lub Michał, żeńska zaś Katarzyna, Stanca lub Stanka (Konstancja) i Eliszka (Elżbieta)”. Współczesna praktyka kasz. w zakresie nadawania imion nie odbiega od ogpol., a zatem krzyżują się imiona słow. i obce (zwykle testamentowe i chrześc., lecz i inne, np. Grażyna, Sylwia, Wioletta), ale zwraca uwagę: 1. tendencja do powiększenia zasobów imion o dawne słow.-pom., np. Barnim, Damroka (≤ Dąbrówka?), Dobiegniew, Jaromar, Mściwoj, Sambor, Sławina, Świętopełk, Warcisław, Wisława, Witosława. Początek im dał A. Majkowski, używający m.in. pseudonimów Mestwin lub Mściwoj oraz Świętopełk i mający córki Barbarę, Damrokę, Witosławę i syna Mestwina. Córki A. Labudy to Miłosława, Bogusława, Dagomira (jej syn ma imię Przemysław) i Jaromira oraz synowie Wartysław i Ratybor; 2. rejestrowanie w Sychta SGK licznych oryg. nieoficjalnych spieszczeń, zróżnicowanych geogr., np.: od Agnieszka: Aga, Agnes(a), Agùla, Agùsz, Ajka, Asza, Gnes(k)a, Gniesz(k)a, Gnusza, Gùsza, Jagna, Neska; od Anna (kasz. Ana): Anka, Anecza, Anélka, Aneta, Anul(k)a, Anusza, Hanka, Hanica, Nusza, Nulka; od Aùgùst: Gùst(k), Gùsteleczk, Gùstin(k); od Józef (też kasz. Józwa): Józefk, Józk(a), Józkala, Józul(k), Jófk(a), Jop(k), Jópa, Jocha, Jochal, Jochin, Jefk, Ówa, Ówk; od Jan (kasz. Jón, Jóna): Janeczk, Janélk, Jani, Janis, Janiszk, Janita, Jank, Janoch, Janulk, Jónck, Jonus, Jasz, Jaszk, Jaszink, Jaszunk, Joszel, Neczk, Nulk, Asz itd. Pojawiają się one często w języku folkloru.