Dzieje wsi Starzyno

Karolina Serkowska

fot. Roman Drzeżdżon

 

Pierwsze wzmianki o Starzynie (z roku 1207) wymieniają wieś jako własność cystersów oliwskich (darowizna księcia pomorskiego Sambora I). W roku 1772 Starzyno znalazło się na obszarze administracji zaboru pruskiego i pozostawało w nim do 1918 roku. Przed 1920 wieś nosiła nazwę niemiecką Groß Starsin, dawniej Starrin. Po I wojnie światowej należało do ówczesnego powiatu morskiego II Rzeczypospolitej. Wraz z sąsiednimi Sulicicami była jedną z najbardziej rdzennych kaszubskich miejscowości powiatu puckiego i zarządzana przez polskiego dziedzica. Trwanie mieszkańców przy kaszubskości doprowadziło (poprzez administrację pruskiego zaborcy) do niekorzystnego poprowadzenia powiatowej linii kolejowej do Krokowej (linia ominęła Starzyno i Sulicice).

 

Na terenie wsi znajduje się murowany kościół barokowy z 1649 roku ufundowany przez opata oliwskiego Aleksandra Kęsowskiego z cennym wyposażeniem, pozostałości starego folwarku, brama wjazdowa z 1 poł. XIX wieku, wieża przy bramie wjazdowej pochodząca z początku XIX wieku z zegarem sprzed prawdopodobnie XVI wieku, spichrz piętrowy z XVIII lub XIX wieku, ruiny kuźni, dawnej śrutowni pochodzącej z końca XVII wieku.