Mapa serwisu | Od Palmowej Niedzieli do Świąt Wielkanocnych

Od Palmowej Niedzieli do Świąt Wielkanocnych

Elżbieta Krasnodębska

            

Fot. 161.
W Niedzielę Palmową dokonywał się obrzęd święcenia palm, które miały chronić dom przed uderzeniem pioruna, a ludzi i ich dobytek przed złymi wpływami. Z tego powodu poświęcone gałązki zatykano w domu za świętymi obrazami, a w zabudowaniach gospodarskich nad drzwiami i w okienkach. Zwyczajowo uderzano palmą bydło prowadzone na pierwszy wypas, aby było zdrowe, a złe moce nie miały do niego dostępu. Powszechny był również zwyczaj połykania bazi po wyjściu z kościoła, co miało zapobiegać bólowi gardła. Z poświęconych gałązek gospodarze sporządzali także małe krzyżyki, które w Wielki Piątek bądź w Wielką Niedzielę zatykali na polach, aby Bóg pobłogosławił urodzaj.

            W Wielką Środę, zwana tez żurową strzodą kultywowano zwyczaj palenia żuru polegający na bieganiu z płonącymi miotłami po polach i wołaniu: Żur pola, buchty chwola, co krok to snop. Czyniono to po to, aby zboże lepiej rodziło i szybciej ziarna zaczęły twardnieć.
           
Fot. 162.
Fot. 163.
Najpopularniejszym zwyczajem wielkoczwartkowym było chodzenie z drewnianymi kołatkami, tzw. klekotkami. Oprócz religijnego znaczenia (znak żałoby, zdrady Judasza i początku męki Chrystusa) czynność ta była magicznym zabiegiem, wypłaszającym ze wsi złe moce.
            W Wielki Piątek przed świtem wszyscy udawali się do pobliskiego potoku lub rzeki, wierząc, że woda ma w tym dniu właściwości oczyszczające i uzdrawiające.
            Do tradycyjnych obrzędów wielkosobotnich należało święcenie ognia, wody oraz potraw przygotowanych na święta.
  
 
 
 

 

 
ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS