Tekst gwarowy — Młyńczyska 2

Tekst nagrały: Izabela Piętka, Karolina Szymbor (4.01.2008 r.). Przepisała Izabela Stąpor, werysfikacja zapisu, wybór fragmentów i opracowanie – Halina Karaś.

Informator: Stanisław Kamiński, ur. w 1943 r. w Młyńczyskach, gmina Łukowica. Rodzice pracowali na roli, matka pochodziła z pobliskiej wsi Siekierczyna (też reprezentującej gwarę podegrodzką). Żona Pana Stanisława także pochodzi z Młyńczysk. Pan Stanisław ukończył szkołę podstawową, a następnie zrobił kurs ogrodnictwa i uprawy warzyw. Do dziś zajmje się uprawą roli i ogrodnictwem. Obecnie mieszka we wsi Mostki pod Starym Sączem (też na obszarze gwary podegrodzkiej).

 

 

Uroki. Znachorzy i czarodzieje

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

 

Jag u nos taki, do Łącka chodziły ludzie, a pastwisko było i Zając se czymoł – nazwisko Zając takie – pos krowe na polu, na łańcuchu było i tak, i posed se do chołpy, a... a krowa uwiozoł na łańcuchu, tak. I ktosi tam rzucił uroki, krowa stoła i stoła. A on godo, a on takie mioł przysłowie: Chłooba, co tak stoi i stoi. Poszed, polnoł, krowa sie nie ruso, to wzioł, spuściuł z łańcucha, a krowa wtem sie przewróciła. No, a juz była ni|eżywo. Takie mocne jakieś uroki dostała. A to z tymi urokami to róźnie było.

Ale były takie faktycznie, faktycznie były takie carodzieje. Jag jo miołem, jag u nos gajowy – juz nie żyje – Jonik, mioł syna, ^łożeniuł sie na Młocorkak, i tam cosi t|eściowo, to tak cały cos wychodzi^yło na t|eściowo, to w|ych^łodziło. Po prostu, noga mu gniła i to tak, ze do kości tak doch^łodziło. Jonik sie dowiedzioł – jako leśny – ze na Słowacji był taki j|akisi znochor, j|akisi baca. No to... A jo motor miołem, to my po... namówił mnie, i p^łojechołem na motorze. To my dziesi do Piwniczny, w Piwniczny my przekrocały granice tam. On tam swoje znoł przejścia, tak ze motor my zostawiały u faceta i na nogak my szły. To my zaszły do tego faceta, to mi tam nie było cza, ino razom był z niom, nie? No to tam, znowuż cza, musiało sie mieć jakoś rzec ^łod tego cłowieka, no to na przykłod... ^ło(j)ciec no to wzioł ^łod syna tam, mioł chustecke mioł cosi tam jego. No i mu godo, ze to jest – godo – rob^łota teściowy, musis zabrać syna d|o chołpy, to sie wylecy, ale – godo – zebyś wiedzioł, ze ta ch^łoroba przejdzie na to t|eściowo. Jak, tego bedzie. No i tak sie stało, wzioł syna d|o chołpy, to synowi sie zalec... zagoiło wszystko, ale co z tego jak teściowo ch^łorowała, no to znowu baba jego przych^łodziła żona, no bo wynastawione tak juz znowuz, matka na córko nastowiała, nie? No to tyle znowu wzieły tego, to p^łoszed znów do niej... Jak p^łoszed, tak znowu to samo sie jemu dzieje. Bo ^łodjeli mu jedne noga bo tego, późni, późni jeździłem drugiy roz, do tego znachora znowu, na... do tego bacy. Ale juz godo, i coroz to g^łorzy – godo – jezd – godo - i nie wiem cy ci poradzo co, bo jag nie usłuchnies... nie weźmies do siebie, nie bedzies to... To nic z tego nie bedzie. I wziuł do siebie jesce, ale, ale... Znowu sie późni zgodziuł, poszed, tak ze, wykojcyła g^ło.