Niedziałowice - tekst 2

Informatorka: Marianna Krzysiak z domu Czuba, w chwili nagrania 86 lat, urodzona w Krasnymstawie w 1923 r.. W wieku trzech lat przeprowadziła się z rodzicami do Niedziałowic, gdzie jej ojciec kupił majątek. Przed wojną skończyła sześć lat szkoły podstawowej. Była najstarszym dzieckiem w rodzinie. Zajmowała się młodszym rodzeństwem i pracą w gospodarstwie rodziców. W czasie wojny razem z rodziną została wysiedlona do wsi na Mazurach. Po wojnie wszyscy wrócili do Niedziałowic. W 1946 roku wyszła za mąż za Władysława Krzysiaka. Mają trzy córki. Przez całe życie mieszkała w Niedziałowicach.

Nagrała, przepisała i opracowała Marta Chrząstek.

 

 

Jak sie po^udo^ubało. Mo^ugło być i po^u dziadku, mo^ugłoby być i po^u babci i po^u ciotce jakiejś. No, nie brało sie tak jak sie babcia nazywała, tylko jak ci sie po^udo^ubało to babcine imie.

No, na przykład Bronia. Moja mama nazywała sie Bronisława, no i Bro^uniem nakrzciła.

Przy chrzcie uklękłam i tam sie po^umo^udliłam „Zdrowaś Marjo” w intencji tego dziecka z grumnico i przyszedł kościelny, zabrał te gromnice, a chrzestni zabrali mi dziecko i szli prze^yz kościół. A my ro^udzice z tyłu za krzesnymi.

 

To późni dziecko sie ubiera, tam wyznaczony dzień kiedy to będzie ta spowiedź w parafii. Zbierajo dzieci, ten rocznik to już po^udlega do^u spo^uwiedzi. Jak dziewczynka, to sukineczkę kupowałam, ubierałam dziecko i już. Po^u ko^umunii wszystko sie ro^uzchodziło.

 

 

Tak jak myśmy sie brali, to taki mody nie było jak to teraz o, dziwczyna siedzi z chło^upakiem i już amen, już nieⁱ ma nikt nic do gadania. A kiedyś nie, tak nie było sidzenia naprzód.

No przeważni sami sie dobierali. No^u uczęszczali sobie, alie dziewczyna nigdy nie była u niego w domu, tylko zawsze chłopak ro^uwerkiem przyjeżdżał. Jeżeli córka ma zamiar i wyjść za niego za mąż, no^u to już nic nie mieli do gadania.

No przyszedł ten czas, do zapo^uwiedzi dali trzy tygodnie i późni ślub, wesele i już.

Myśmy sie żenili w jeⁱsieni. O^ud trzynastego października dziadzio przyszedł z Ho^ulukiem, z moim kumem, to było tuż po^u wyzwo^uleniu. Bo tak to Armia Krajowa, take wojsko w zaciszu było, już ja należałam do tego wszystkiego też. Byli takie o^urganizacje, to Niemcom zawsze przykrość ro^ubili. Dziadzio był już najmłodszy, to go zabrała siostra, ciotka Antoszka na Marysin. W październiku to było. Tak było de^yszczowo, nie byliśmy w ko^uściele, dzisiej do nas nicht nie przyjdzie, kładziem sie spać po^u po^ułudniu w nidziele.

Za chwiłe przychodzi mama „Wstawajcie bo Holuk  przyszedł z jakimsić kawalerem tutej do was. Wstań tam chtóra.” No i ja wstałam bo^u ja starsza od Ro^ugoski. No on był przystojny, aż sie wagowałam pójść. Se myśle: „O^un taki ładny, gdzież ja pójde za niego?”. Se myśle: „A ja wiem, czy on będzie dobry? A co ja go znam, co on chodził do mnie?” Nie chodził do mnie. On chodził przez ten czas, co zapowiedzi sz’li – miesiąc.

No miałam kilka takich chło^upaków, co na umór sie chcieli żenić. Sie mnie czepił taki Helbut z Siennicy, ja już wyszłam za dziadzia i szliśmy z Rogosko no^u i ^łon widział, że my idziem bez cukrownie. Ze mną sie wita, zobaczył pierścionek: „No to co Marysiu, już jesteś mężatko?”, mówie „tak”. Po^urozmawialiśmy i już.

Jak jedzie młody do^u młody, to jak nicht nie wychodzi to znaczy, że ta panna nic nie wart. Tylko jak zastawiajo, wymiana chleb za wódke, to coś ta panna wart. Dawali chleb mu, żeby do^u panny jechał z chlebem. To jest dobry zwyczaj z chlebem. A ^łon musiał w zamian dać pół litra wódki na stół. Stół był przyścielony serweto. W Rybiem – Rybiniaki może ze trzy razy, Majdaniaki na Majdanie jak sie jedzie, w Nidziałowicach, Kobylaki. To pare bułek chleba, cały o^ubrzemek przywiózł. Ja nie byłam taka paskudna jak dziś.

Jak sie kończy we^ysele, to o^uczepiny. Już sie panna młoda rozebrała po^u o^uczepinach, przebrała w sukienkę.

Na po^udwyższeniu był bufet, niży jakeś insce^ynizacje, take o wystempy byli. I ci co ido, to składke robią i muzykantom dajo za marsza tak, jak na we^yselu.