Wieś dziś - Bęczków

 

Nazwa wsi oraz jej postać:

• M. Bęczków

• D. do Bęczkowa

• Msc. (w) Bęczkowie

Przymiotnik od nazwy wsi: bęczkowski

Nazwa mieszkańca: bęczkowianin, bęczkowianka, gw. beckowiok, beckus, beckowianka, beckowianie.

Gmina: Górno

Powiat: kielecki

Woj.: świętokrzyskie

Położenie: Wieś leży w odległości 15 km na wschód od Kielc, w północno-zachodniej części gminy Górno. Bęczków sąsiaduje z następującymi wsiami:

- od północnego zachodu z Podmąchocicami,

- od zachodu z Mąchocicami, a od wschodu z Krajnem,  

- od poł. – zachodu z Leszczynami,

- od północy z Ciekotami,

- od południa z Górnem,

- od wschodu z Krajnem.  

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do woj. kieleckiego.

Parafia: Bęczków. 

Obecnie liczba mieszkańców wsi wynosi 1520 osób (stan na 21 XII 2010 r). Ludność mieszka w 315 domach stanowiących ich własność prywatną, 11 rodzin w budynku szkolnym, a proboszcz na plebani.

Naturalna granica biegnie wzdłuż nurtu rzeki Lubrzanki miedzy Bęczkowem i Mąchocicami, pozostałe są wytyczone w sposób naturalny. 

Wieś usytuowana jest na terenie pagórkowatym: najwyżej położony jest przysiółek Zaskale (szerzej por. Waldon 2007:17 – 22). 

W Wykazie Urzędowych Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, t. 23, powiat kielecki i powiaty miejskie Kielce i Skarżysko-Kamienna, województwo kieleckie, Warszawa 1966, s. 43, p. 22. Gromada Mąchocie Kapitulne: Bęczków, -kowa, bęczkowski: Nazwy części wsi: Górka, Komorniki Drugie, Komorniki Pierwsze, Koszary, Niwy, Smuga, Stara Wieś, Zaskale. Nazwy obiektów fizjograficznych są następujące: Bęczkowskie Łąki – łąki, Borki – las, Grabowa – las, Skałka – wzgórze skaliste, Łączki – łąki, Łysa Góra – pole, wzgórze, Pod Kolejką – pola, Pod Młynem – łąki, Podlesie – łąki, Radostowa – wzgórze, Szczodrak – wąwóz, Za Gościńcem – pola, Za Górą – pastwisko. 

Choć w 1952 roku pojawiła się we wsi elektryczność, to w latach 1955 – 66 w wielu gospodarstwach nie było jeszcze prądu. Budowę wodociągu prowadzono w latach 1978 – 1979. W latach 90. XX wieku dokonano telefonizacji wsi. Od 1984 r. kursuje do Bęczkowa autobus MPK (aktualnie linii nr 47).

Historia Szkoły Podstawowej w Bęczkowie obejmuje lata po odzyskaniu niepodległości. Początkowo nauczanie szkolne odbywało się – podobnie jak w wielu polskich wsiach – w budynkach wynajętych u gospodarzy. Drewniany budynek służył za obiekt szkolny do 1988 r. W lutym 1988 r. oddano do użytku nowy budynek szkolny, w którym znajduje się SP i Gimnazjum w Bęczkowie. 

W Bęczkowie jest kilka miejsc pracy: Zakład Stolarski Grażyny i Edwarda Brelaków, zakład naprawy aut, zakład szycia kołder, zakład fryzjerski. Duża część mieszkańców wsi pracuje w pobliskich Kielcach.

Ludność zajmuje się uprawą truskawek, hodowlą zwierząt, prowadzi rozdrobnione gospodarstwa rolne.

Znajdują się tu trzy sklepy prywatne (w tym jeden samoobsługowy).

We wsi działa Zespół Pieśni i Tańca „Bęczkowianie”, zespół folklorystyczny „Nida”, Towarzystwo Przyjaciół Bęczkowa.

Z pomocą mieszkańców wsi powstaje kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana z Dukli.

Z ostatnich inwestycji warto wymienić prowadzoną kanalizację wsi.

Źródła:

Dzięki nim wciąż żyje świętokrzyski folklor, wyp. Wiesławy Juchnowskiej i innych, „Echo Dnia” 2006 nr 200, dod. „Słowo Górna” (sierpień), s. 10 – 11 

Maria Kamińska, Nazwy miejscowe dawnego województwa sandomierskiego, Wrocław – Warszawa – Kraków, cz. I, 1964

Danuta Kopertowska, Nazwy miejscowe województwa kieleckiego. Nazwy miast i wsi, nazwy części miast i wsi oraz nazwy alei, placów, ulic i osiedli mieszkaniowych, Warszawa – Kraków 1984

Przyrodnicza ścieżka Dydaktyczna Klubu 4 H w Bęczkowie, opr. Halina Czaja, Bęczków 2010

Waldon Maria, Bęczków. Historia, Kielce 2007

www.gorno.pl