|
Strona 1 z 11
Opracowanie kultury ludowej Łęczyckiego towarzyszy jedynie opisowi gwary, dlatego zawiera tylko uwagi o takich składnikach kultury, z których Łęczyckie słynie, które są dla niego typowe (jak strój ludowy czy legendy o Borucie), oraz takich, które pojawiły się w wypowiedziach informatorów.
Folklor Ziemi Łęczyckiej opisują Jan Piotr Dekowski i Zbigniew Hauke w książce Folklor Ziemi Łęczyckiej (Dekowski, Hauke 1981). Na początku tej publikacji jest zamieszczona mapa Ziemi Łęczyckiej, opracowana przez Jerzego Sosnowskiego, która w czytelny sposób przedstawia granice Ziemi Łęczyckiej. Książka zawiera podandto wzory i ilustracje ludowych strojów łęczyckich, wykonane przez Marię Halinę Czurko. Jest ona podzielona na trzy części: dwie poświęcone tańcowi i muzyce opracował Zbigniew Hauke, jedną zaś, traktującą o tradycyjnych zwyczajach i obrzędach – Jan Piotr Dekowski (Dekowski, Hauke 1981: 260-480). Część ta zawiera także teksty piosenek, a ich melodie pochodzą z dokumentacji Bronisławy Dekowskiej.
W pięknie ilustrowanym informatorze Łęczyca Polska z roku 2005, w którym Burmistrz i Rada Miasta Łęczycy zapraszają do tego miasta, obok historii Łęczycy przedstawione są także tradycje ludowe, w tym strój ludowy. Opis ilustruje m.in. fotografia R. Nowickiej, na której przedstawiona jest para w łęczyckim stroju ludowym. Kobieta ma na sobie czerwony wełniak, dwie zapaski: wierzchnią bordową i zieloną - do pasa, białą chustę kamelową i czarne długie skórkowe buty. Jest to chyba najlepsza ilustracja łęczyckiego stroju ludowego.
|
