Kaszubszczyzna | Kaszuby południowe | Tekst 3

Tekst 3 – O uczeniu kaszubskiego i szkole

Małgorzata Klinkosz, Karolina Serkowska
fot. Ze zbiorów własnych informatorki

 Informator: Felicja Baska – Borzyszkowska – działaczka kaszubska, nauczycielka wielu pokoleń Kaszubów, mieszka w Kościerskiem, nagrodzona w 1997 r. kaszubskim odznaczeniem, Medalem Stolema, uczy w Kaszubskiem Liceum Ogólnokształcącym w Brusach.
 
 
 
 

W tekście kolorem czerwonym oznaczono głoskę szwa - ë

Znak „ã” oznacza szeroką tylną artykulację samogłoski nosowej ą, jak w wyrazie [trãvaj

O uczeniu kaszubskiego i szkole


Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Piãkno, że do bruscigłe licełum jak do jinszych dzeszbë dze łuczą sa młodi kaszëbiznë, przëjeżdżają rozmajiti głesce, mjodzë nima parlamentarzyscy, wespół klubu Kaszëbów. Piãkno, że taczi karno parlamentarzystów je tam dzes i ceszi sã z tegłe że młodi sã łuczą, łuczą młodzëzna z tegłe mula gdze Kurności, dëch Kurnościgłe je kłel nich błe dewizą naszej szkoły i Jana Kurnościgłe, dlute łen mie je tak baro blësci, bo łen guduł że „Wychowanie młodego Pomorzanina powinno zataczać trzy kręgi: poznanie rzeczy własnych, pomorskich, ogólnopolskich, ogólnoludzkich”, no więc naszych, własnych, cësz to je – kaszëbsczich. Piãkno widzył to Jón Kurnosci, a wedle mje tak so skłydu, że łebycz’, mnie nie dony bëło łuczëc sa kaszëbścigłe, ale dony bëło łuczëc w mylu gdze tyn Jan Kurności tak rzek. Tyj wedle mnie je to tysz, łen je tacim wskuzã dlu szkolnych, błe młody człowiek chtëren mu płeznuwac swjat, isc w swjat i to łeglowo letczi wurtoscë znac, to ji jem gwësnu, błe dlu mie so pyli zelony wid w tim nałuczanim, że tedë tak mdze, łen bedze zdrzuł na dredżigłe człowjeka tak jagbë zdrzuł na swłeja rodzëna, cz’ej zacznie płeznywani tegłe swjata łet swłejigłe mula, tegło mula, chtëren je tak bliskłe kłel niegłe, chtëren, no co tu dużo gudac, nie wstidzmë sa tegłe, łen go miłuje, łen go kłechu, ten mul je jegłe, błe tam mieszku. Młody człowiek jak płezny swłeje, drëdzy krónk je kusink wiankszy, a tedë je ten nuwiankszy. Wedle mnie, ji so baro dobrze ju w młejich szkołach so czëła, bo wiedno kłel mje so nalazłë jaczi płertretë, a to profesor Breza, chtëren mie płekuzywuł jak zdrzec na nazwë, że nazwë łuczom, chtos tam mój nawet wychowawca fizyk z ogólniaka w Kłescerznie, chtëren ju tedy jem tiś gudała łe kaszëbszci lëteraturze i mëszla, że to je taku pruwdzëwu droga, tedë młody człowiek jak łe swłejim my gudac, to jemu je lżi, lepi, to je tak jakbë łetwłerzył łekno i wszëtkłe widzuł, tak łedemkniantu droga.

 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS